Makale Arama
Radyoiyot İle Hipertiroidi Tedavisi Sonuçlarımız
Oktay Sarı, İhsan Sabri Öztürk, Güngör Taştekin, Mustafa Serdengeçti, Hanife Aslı Ayan
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Radyoiyot İle Hipertiroidi Tedavisi Sonuçlarımız
The Outcome Of The Treatment Of HyperthyroIdIsm WIth RadIoIodIne
Amaç: İyot-131 (I-131) ile radyoiyot tedavisi, hipertiroidi ile seyreden Graves hastalığı, nodüler ve multinodüler guatrın tedavisinde tercih edilen yöntemlerden biridir. Bu retrospektif çalışma ile, radyoiyot verip takibimiz altında bulunan hipertiroidi hastalarının kısa dönem sonuçlarını ortaya koymayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Aralık 2001-Mart 2005 tarihleri arasında SÜ Meram Tıp Fakültesi Nükleer Tıp Kliniğinde hipertiroidi nedeniyle radyoiyot tedavisi alıp, takibimiz altında bulunan 270 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların 155’inin tanısı (% 57) Graves’ hastalığı (GH), 46’sının (% 17) toksik adenom (TA), 69’unun ise (% 26) toksik multinodüler guatrdı (TMNG). GH’da verilen doz 5-28 mCi (ortalama 10,58 ± 3,43), TA’da 6-25 mCi (ortalama 11,78 ± 3,93), TMNG’da ise 5-30 mCi (ortalama 12,13 ± 3,03) arasındaydı. Bulgular: Ortalama 8,16 ± 7,40 aylık takip sonunda hastalardan 87’si (%32,2) hipertiroid kalırken, 104’ü (% 38,5) ötiroid, 79’u (% 29,3) ise hipotiroid oldu. Tedaviye yanıt alınan grubun, yanıt alınmayan gruba göre daha uzun süre takip edildiği tespit edildi (9,10 ± 7,76 ay, 6,17 ± 6,15 ay). Tedaviye cevap veren grupta ortalama yaş 52,09 ± 12,56, cevap vermeyen grupta ortalama yaş 56,16 ± 15,38 olarak bulunmuş olup yaş ortalamaları arasındaki fark anlamlıdır. Sonuç: Takip süresi uzadıkça, I-131 ile hipertiroidi tedavisinde başarı oranlarımızın yükseleceği kanaatindeyiz.
Aim: Radioiodine treatment with iodine-131 (I-131) is a preferable treatment modality in the hyperthyroidism such as Graves’ disease, nodular and multinodular goitre. In this retrospective study, we aimed to report short-term results of the hyperthyroid patients admitted to our clinic. Material and Method: Two hundreds and seventy patients admitted to Meram Medical Faculty, Department of Nuclear Medicine from December 2001 to March 2005 was included the study. The diagnosis was Graves’ disease (GD) in 155 (57%), toxic adenoma (TA) in 46 (17%) and toxic multinodular goitre (TMNG) in 69 (26%). The dose administered to patients with GD was 5-28 mCi (mean 10,58 ± 3,43), TA was 6-25 mCi (mean 11,78 ± 3,93), and TMNG was 5-30 mCi (mean 12,13 ± 3,03). Results: After the mean 8,16 ± 7,40 months follow-up, 87 patients (32,2%) were hyperthyroid, 104 (38,5%) were euthyroid, and 79 (29,3%) were hypothyroid. The response of treatment in the long period follow-up was better than short period one. It was determined that the responded group has been followed-up the longer period than the non-responded group (9,10 ± 7,76 months vs 6,17 ± 6,15 months). Mean age of the responded group is 52,09 ± 12,56 years, the other is 56,16 ± 15,38. The difference is significant. Conclusion: In our opinion, the response rate of I-131 therapy would increase in the long term follow-up of hyperthyroid patients.
Gebelikte Tiroid Hastalıkları
Aybike Tazegül, Bülent Şimşek
Derleme
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Gebelikte Tiroid Hastalıkları
ThyroId DIseases In Pregnancy
Gebelik öncesi ve gebelik sırasında görülen tiroid hastalıklarının tanınması ve erken tedavi edilmesi, hem anne hem de bebek için çok önemlidir. Tiroid hormon sentezinin artması, idrar ile iyot kaybı ve plasenta yolu ile fetusa iyot geçişi gebelerin günlük iyot gereksinimini arttırır. Gebelerde tiroid fonksiyonlarını değerlendirebilmek için serum serbest T4 (sT4), serbest T3 (sT3) ve TSH seviyeleri tayin edilmelidir. Maternal ve fetal tiroksin düşüklüğü geri dönüşü olmayan SSS gelişim defektlerine yol açmaktadır. Endemik kretenizm ve zekâ geriliği en önemli komplikasyonlardandır. Bu nedenle iyot tedavisine mümkünse gebelik öncesi başlanmalıdır. Hipertiroidizm durumunda ise abortus, prematüre doğum, preeklampsi ve plasenta dekolmanı gibi komplikasyonlara yol açabilir. Bu nedenle gebelik sırasında tiroid fonksiyon testleri dikkatle takip edilmelidir.
The diagnosis and the early treatment of the thyroid diseases occuring before and during pregnancy are essential for both mother and baby. Increased synthesis of the thyroid hormones, urinary iodine loss, and transfer of iodine to the fetus through the placenta increase the daily iodine requirement in pregnant women. In order to evaluate the thyroid functions in pregnant women, the serum free T4 (fT4), free T3 (fT3), and TSH levels should be determined. Low levels of maternal and fetal thyroxin, lead to irreversible central nervous system development defects, where endemic cretinism and mental retardation are the most significant complications. Therefore, if possible, iodine treatment should be initiated prior to pregnancy. On the other hand hyperthyroidism, can lead to complications such as abortion, premature birth, preeclampsia, and placenta detachment. Thus, thyroid function tests should be monitored carefully during pregnancy
Hıpertıroidılı Ve Hıpotıroidili Hastalarda Hba1-C Değerlerının Normallerle Karşılaştırılması
Mustafa Yöntem, Mustafa Ünaldı, Mehmet Gürbilek, İsmail Öztok, Süleyman Türk, Hüseyin Uysal
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hıpertıroidılı Ve Hıpotıroidili Hastalarda Hba1-C Değerlerının Normallerle Karşılaştırılması
ComparIsIon Of Hba1-C Levels Of HyperthyroId, HypothyroId And Healthy Subjects
Fizik ve Laboratuvar bulgulanyla teşhisleri ke-sinlik kazanmış 42 hipertiroidili, 12 hipotiroidili hasta ile 35 sağlıklı kişide libA analizleri yapılmıştır. Hipertiroidide karbonhidrat metaboliz-masının artmasına karşılık non-enzimatik olarak oluşan HbAl_c konsantrasyonunun nasıl değiştiği ve 11bA1_, konsantrasyonu hakkında fikir edinmek için yapılan çalışmada bu değer ortalama olarak normal-lerde 4.82 ± 1 .34%, hipertiroidililerde 5.47 ± 0.66%, hipotiroidilikrde ise 4.74 ± 1.02% bulun-muştur. Hipertiroidililerde artışına karşılık hipotiroidililerde önemli bir fark bulunmamıştır. Bu bulgular literatürle karşılaştırılmıştır.
in 42 hyperthyroid, 12 hypothyroid and 35 healthy subjects, HbA1-c analyses were performed. HbA1-c, values were 4.82 ± 1.34%, 5.47 ± 0.66% and 4.74 ± 1.02% in normal, hyperthyroid and hypothyroid subjects, respectively. it was concluded that Mis high HbA1-c, value in hyperthyroid subjects might be due to increased rate of carbohydrate metabolism. These findings were compared with those of literature.
İsofluran Ve Propofol Anestezisinin Serum Tsh, T3, T4 Düzeylerine Etkilerinin Karşılaştırılması
Selmin Ökesli, Ateş Duman, Hülagü Barışkaner, Ali Kart, Sema Tuncer
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
İsofluran Ve Propofol Anestezisinin Serum Tsh, T3, T4 Düzeylerine Etkilerinin Karşılaştırılması
The ComparIson Of The Effects Of Isoflurane And Propofol AnaesthesIa On Serum Tsh, T3 And T4 Levels
Cerrahi ve anestezinin endokrin fonksiyona etkileri iyi bilinmektedir. Ancak propofol anestezisinin tiroid fonksiyonuna etkilerini içeren detaylı bir çalışmaya rastlayamadık. Amacımız propopofol anestezisinin tiroid hormonları üzerine etkilerini araştırarak, isofluran anestezisi ile karşılaştırmaktır. ASA l-ll sınıfı, ötiroid, başka endokrin bozukluğu olmayan 30 olguda çalışma gerçekleştirildi. Rutin premedikasyon uygulanan olgularda indüksiyon 1. grupta (n=15) İ.V. 0.05 mg fentanil, 5-7 mg/kg tiyopental, II. grupta (n=15) İ.V. 0.05mg fentanil, 2 mg/kg propofol ile yapıldı*. 1 mg/kg süksinilkolin ile entübe edilen olgularda 1. grupta % 1-1.5 isofluran, II. grupta 6-10 mg/kg/saat propofol ve %50 02 + % 50 N2O ile anestezi idamesi uygulandı. Kas gevşemesi atrakuryum ile sağlandı. Serum TSH, T3, T4 ( Total, Serbest) düzeylerini saptamak için kan örnekleri indüksiyon öncesi ( kontrol) , sonrası, intraoperatif 1 .saat postoperatif 2. ve 24. saatlerde alındı. Kemilüminesans yöntemi ile elde edilen veriler student's t ile istatistiksel olarak değerlendirildi. p<0.05 Anlamlı kabul edildi. (p< 0.01) (p< 0.05). Gruplar arası karşılaştırmada 1. Gruptaki bu düşme anlamlı. Her iki grupta TSH serum düzeyleri değişmedi. Grup 1'deki postoperatif 24. saatteki T T3, FT3 serum düzeylerindeki düşme anlamlı idi (p< 0.05). TT4 serum düzeylerinde 1. grupta intraoperatif 1. saatte anlamlı yükselme oldu( p< 0.05). Gruplararası fark analizinde bir anlamlılık yoktu. F T4 serum düzeylerinde 1. grupta intraoperatif l.saat ve postoperatif 2. saatte anlamlı yükselme ( p < 0.01) (p< 0.05) tespit edildi. Gruplar arası karşılaştırmada FT41eki bu yükselmeler anlamlı bulundu (p<0.01) (p<0.05). Sonuç olarak,propofolun hipertiroidi hastalar güvenle kullanılabilecek, isoflurana iyi bir alternatif ajan olduğu kanısına varıldı.
The effects of surgery and anaesthesia on endocrine functions are well known. Hovvever detailed studies about the effects of propofol on thyroid functions are absent. The aim of this study is to study the effect of propofol anaesthesia on thyroid hormones and to compare it with isoflurane anaesthesia. This study was performed on ASA l-ll class.euthyroid 30 patients vvithout endocrine pathologies. After premedication, induction was performed in the first group (n=15) with i.v. 0,05 mg fentanyl, 5-7 mg thiopental; in the second group (n=15) with i.v. 0,05 fentanyl, 2 mg/kgpropofol. Patients were intubated with i.v. 1 mg/kg succinylcholine, maintenance was done with %1-1,5 isoflurane %50 O2-%50 N2O + atracurium in the first group and 6-10 mg/kg/h propofol + %50 O2+%50 N2O atracurium in the second group. Blood samples were obtained before induction(control), after induction, first hour intraoperatively on postoperative 2nd and 24 th hours chemiluminesance method was used for the plasma TSH,TT3, FT3,İ7'4, FT4 analyses. The TSH serum levels did not change in both groups. A significant decrease in TT3, FT3 serum levels in the 24th hour postoperatively was observed in the first group (p<0,01), (p<0,05).This decrease, in the first group was significant betvveen the groups (p<0,05). Significant increases in serum TT4 levels occured first hour intraoperatively in the first group (p<0,05). No difference was found betvveen the groups. Asignificant increases in serum FT4 levels was recorded in the 1st hour intraoperatively and 2nd hour postoperatively in the first group(p<0.01) (p<0.05)The increases was significant betvveen the groups (p<0.01)(p<0.05). We conclude that propofol is saf e alternative agent to isoflurane in hyperthyroid patients.
Hipertiroidili Ve Iıipotiroidili Hastalarda Serum Fruktozamin, Total Proteın, Albumin Değerlerının Normallerle Karşılaştırılması
Mustafa Yöntem, Mustafa Ünaldı, Mehmet Gürbilek, İsmail Öztok, Mehmet Aköz, İdris Akkuş, Recep Gökçe, Hüseyin Uysal
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hipertiroidili Ve Iıipotiroidili Hastalarda Serum Fruktozamin, Total Proteın, Albumin Değerlerının Normallerle Karşılaştırılması
The ComparIsIon Of Serum FructosamIne, Toto! ProteIn, AlbumIn Levels HyperthyroId, HypothyroId And Healthy Subjects
Hipertiroidili 42, hipotiroidili 12 hasta ile 35 sağlıklı kişide Serum frukwzamin, protein ve albu-min analizleri yapılmıştır. Bu parametreler hiperti-roidili gupta sırasıyla 1.99 ± 0.27 mmol/L, 7.70 ± 0.98 gidi, 4.65 ± 0.65 gidi; hipotiroidili grupta ise 2.19 ± 0.44 mınoilL, 7.64 ± 0.98 grIdl, 4.70 ± 0.69 gridl; normal grupta ise 2.20 ± 0.47 mmol/L, 7.88 ± 0.84 gidi, 4.79 ± 0.73 gidi olarak bulun-muştur. Bu sonuçlara göre fruktozamin (p<0.025) düzeyi hipertiroidili grupta normal gruba göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulunmuştur. Diğerp arametre düzeyleri hipertiroidi ve hipotiroi-dide normal grup değerlerine yakındır. Serum Fruk-tozarnin-T.Protein, Serum fruktozamin-albumin arasında pozitif - bir korelasyon bulunmuştur. (r = 0.305, 0.365, t = 2.03, 2.482). Bu bulgular lite-ratiirk karşılaştırılmıştır.
Hyperthyroid and hiypothyroid patients serum were analyzed for fructosamine, total protein and al-bumin. These values were compared with those of healthy subjects. Serums were obtained from 35 nor-mal healthy and 42 hyperthyroid, 12 hypothyroid pa-tients. Hyperthyroidic people serum levels were: fructosamine 1.99 ± 0.27 mmoIlL, total protein 7.70 ± 0.98 gldl, albumin 4.65 ± 0.63 gidi. The ser-um levels of patients with hypothyroidic were: fruc-tosamine 2.19 ± 0.44 ınnzoliL, total protein 7.64 ± 0.98 gldl, albumin 4.70 ± 0.69 gidi; normal healthy people serum levels were: fructosamine 2.20 ± 0.47 mmol/L, total protein 7.88 ± 0.84 gidi, albumin 4.79 ± 0.73 gidi. Fructosamine values of hyperthyr-oid patients were lower than those of healthy sub-jects (p<0.025). Total protein and albunıin levels of the patients were normal. A positive correlation was found bctween fructosamine and total protein (r 0305, t = 2.03) and fructosamine and albumin (r = 0.365, t = 2.482). This findings were compared with tlwse of literature.
Hipertiroidili Ve Hıpotıroıdılılerde Insülın Düzeylerı
Mehmet Akdoğan, Mehmet Aköz, Ahmet Çığlı, Süleyman Kaleli
Araştırma makalesi
Özeti
PDF
Benzer Makaleler
Editöre Eposta
Hipertiroidili Ve Hıpotıroıdılılerde Insülın Düzeylerı
Blood InsulIn Levels In Hyper And HypothyroIdIsm
Hipertiroidili ve hipotiroidililerle insülin dü-zeylerinin ne derece etkilendiğini belirlemek için: 21 erkek ile 27 kadından oluşan 48 hipertiroidili, 18 erkek ile 18 kadından oluşan 36 hipotiroidili ve 36 erkek ile 36 kadından oluşan 72 kişi kontrol grubunun serum insülin düzeyleri incelendi. 1 lastalar ve kontroller aynı yaş sınırı arasında idi. Ortalama insülin düzeyleri hipertiroidililerde 21 .0±7.9 pl Üfml, hipotiroidililerde 6.7±1 .9 1.11061ınğ ve konırollerde 10.9±2.6 pffilml bulunmuştur. Kontrol grubuna göre hipertiroidililerde insülin artması ve hipotiroidililerdeki azalma oldukça önemli bulunmuştur (p<0.001). Tiroid hastalarına ait insulin seviyelerinde görülen bu değişikliklerin karbonhidrat metabolizmasında oluşan bozuklukların bir sonucu olduğu kanaatine varıldı.
Serum insulin levels of 48 hyperthyroidic (21 male, 27 female), 36 hypothyroidir (18 male, 1 8 female) and 72 control group (36 male,36fernak)were investigated. Patients and controls were between the same range of age. Average serum insuliıı leveis of healthy contwls, hyperıhyroidic and hypoıhyroidir pallents were 10.9±2 .6 plUlml, 21 .0±7.9 and 6.7±1 .9 pllllmi, res-pertively. As it is seen from the results, insulin !evei of hyperthyroldic patients was significantly (p<0.001 ) increased, while that of hyporthyroidic patients was decreased (p<0.001). Those alterations in insulin leveis were thoutf,:ht to be due to alterations in carbohydrate metabolism.
İndeksleme
