Makale Arama

Ailevi Akdeniz Ateşi (AAA) seröz zarların inflamasyonu ile karakterize, ataklarla seyreden bir hastalıktır. MEVF gen mutasyonlarının keşfinden sonra, genotipin fenotipe etkisi ile ilgili bir çok çalışma yapılmış, bazı araştırmalarda genotip ile fenotip arasında ilişki bulunurken, bazılarında bulunamamıştır. Bu çalışmada AAA hastalarının klinik özellikleri ve kolşisine yanıtlarının genotiple ilişkisinin araştırılması amaçlandı. AAA tanısıyla izlenmekte olan 131 hastanın dosyaları retrospektif olarak taranarak demografik, klinik veriler ve mutasyon analizleri kayıt edildi. Hastalarımızın %52.7’si erkek, %47.3’ü kızdı. Hastalarımızın şikayetlerinin başlama yaşı ile tanı yaşının dağılımı farklılık göstermekteydi (p=0.00). En sık görülen semptom karın ağrısı (%94.7) ve onu sırasıyla ateş (%91.6), artralji (%65.6) ve göğüs ağrısı (%27.5) takip ediyordu. Enfeksiyon, stres, menstürasyon, spor gibi faktörler bazı hastalarda atağı tetiklemekteydi. En sık görülen mutasyonlar sırasıyla M694V (%50.4), M680I (%26.7), 148Q (%11.5) idi. Mutasyon saptanmayan %14.5 hastamız vardı. M694V homozigot olan hastalarda bulantı ve kusma daha az, E148Q heterozigot olan hastalarda artralji daha fazlaydı (p<0.05). Aynı aileden kolşisine dirençli 3 hastamız vardı. Çalışmamızda AAA hastalarının fenotip ve genotipi arasında önemli bir ilişki gözlenmemiştir. İnfantil dönemde hastalığın tanınması zor olup, komplikasyonları önlemek adına hastaneye sık başvuran hastalarda AAA tanısı da akla gelmelidir.

Bu çalışma ile, çocuk kardiyoloji bölümünde takipleri yapılan ve kalp damar cerrahisi kliniğinde opere edilen atriyal septal defekt hastalarının klinik özellikleri, tedavi yaklaşımları ve bu konudaki deneyimlerimiz paylaşılmak istendi. Çalışmaya, 2010-2013 yılları arasında atriyal septal defekt nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilen, ortalama yaşı 58 ay olan (yaş dağılımı 5 ay-14 yaş) 28 hasta (20 kız, 8 erkek), dosyaları retrospektif olarak taranarak dahil edildi. Hastalardan ikisinde sinüs venozus tipi atriyal septal defekt ve beraberinde parsiyel pulmoner venöz dönüş anomalisi varken bir hastada primum atriyal septal defekt, kalan 25 hastada sekundum tip atriyal septal defekt vardı. Kardiyak kateterizasyon yapılan hastalarda ortalama pulmoner arter basınç ortalaması 18.6 mmHg (8-39 mmHg), Qp/Qs oranı ortalaması 2.2 (1.4-4.5) olarak tespit edildi. Atriyal septal defekt tamiri hastaların hepsinde sentetik yama ile yapıldı. Hastaların yoğun bakımda kalma süresi ortalaması 3.2 gün (1-12 gün), serviste kalma süresi ortalaması 4.1 gün (1-17 gün), ortalama taburcu olma süresi 7.4 gün (4-29 gün) olarak tespit edildi. Opere olan hastalardan eks olan veya hemodinamik olarak anlamlı rezidü tespit edilen hasta olmadı. Hastaların ameliyattan sonraki takip süreleri ortalaması 24 ay (1 ay-3.5 yıl) idi. En sık görülen konjenital kalp hastalıklarından biri olan atriyal septal defektin cerrahi olarak kapatılması, düşük mortalite ve komplikasyon oranları ile birçok merkezde güvenle yapılmaktadır. Atriyal septal defektin tedavi edilmemesi halinde kalp yetmezliği, pulmoner vasküler obtrüktif hastalık ve atriyal aritmiler gibi önemli komplikasyonlar görülebilir.

Bu çalışmada, Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi Psikiyatri Kliniğinde izlenen Bipolar-I bozukluklu hastaların hastalığın başlangıç belirtileri, tanısal sorunlar ve aldıkları ilk tanılar araştırılmıştır. Çalışmamıza Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Psikiyatri Polikliniğinde, DSM IV- TR Tanı Ölçütlerine göre BP-I bozukluk tanısı almış olan 18 yaşından büyük, en az 5 yıldır düzenli takibi yapılan hastalardan ardışık 179’u dahil edilmiştir.Hastalara konulan ilk tanılarla klinik gidiş arasındaki ilişki araştırılmıştır. 179 Bipolar-I bozukluklu hastanın 121’ine (%67.6) başlangıçta farklı tanılar (%34.1 depresyon, %24.0 şizofreni, %9.5 diğer psikiyatrik bozukluklar) konulduğu, ortalama 6.3±7.4 yıl gecikmeyle BP-I tanısı konularak duygudurum düzenleyici ilaçların kullanılmaya başlandığı bulundu. Bipolar-I bozukluklu hastalara, farklı klinik belirtilerinden dolayı yanlış tanılar konulabilmekte ve uygun tedavilerine başlanılması gecikebilmektedir. Geç tanı konulması klinik seyri olumsuz etkileyebilmektedir.

Amaç: Oral skuamöz hücreli karsinom dünyada en sık görülen 6. tümör olarak karşımıza çıkmaktadır. Bununla birlikte pek çok hastalık oral mukozada lezyon oluşturabilmektedir. Bu çalışmada 10 yıllık süreçte kendi hasta serimize ait oral mukoza patolojierini oluşturan lezyonlar histopatolojik tanılara göre sınıflandırılmış ve tanılara göre lezyonların yeri, yaş ve cinsiyet dağılımları tespit edilmiş ve malignite ile ilişkileri belirlenmeye çalışılmıştır. Hastalar ve Yöntem: Çalışmamız 2002-2014 yılları arasında Başkent Üniversitesi, Tıp Fakültesi Konya Uygulama ve Araştırma hastanesi kulak burun boğaz hastalıkları bölümü tarafından tanı amacıyla biopsi alınarak patoloji laboratuarına gönderilen 288 hastaya ait oral mukoza lezyonunun retrospektif analizini içermektedir. Hastalara ait histopatolojik tanı, yaş, cinsiyet ve lokalizasyon bilgisi patoloji rapor arşivinden elde edilmiştir. İstatistiksel tanımlayıcı analiz SPSS17.0 programı ile yapılmıştır. Bulgular: Olguların büyük çoğunluğunu benign epitelyal proliferasyon ve reaktif patolojiler oluşturmaktadır(%22,7). Bu grupta en sık skuamöz papillom(n: 31; % 9,9) görülmüş olup bunu fibroepitelyal polip (n:24; %7,7) ve irritasyon fibromu (n:16; %5,1) izlemektedir. Benign patolojiler içerisinde oral mukozal dermatozlar en sık görülen ikinci lezyondur (n:63, % 21,8). Çalışmamızda 288 oral mukozal lezyonun % 15,3’ünü (n:44) malign patolojiler ve % 17,7’sini (n:51) prekanseröz lezyonlar oluştumaktadır. Skuamöz hücreli karsinom tüm malign patolojilerin %95,5’idir.Tespit edilen premalign lezyonlar; skuamöz hücreli hiperplazi (n:47; 16%), orta dereceli displazi (n:2; % 0,7) ve likenoid displazidir (n:2; % 0,7). Skuamöz hücreli karsinom en sık dudakta lokalizedir. Kadın erkek oranı premalign lezyonlar için hemen hemen eşit olup skuamöz hücreli karsinom erkeklerde biraz daha fazladır (p>0.1). Sonuç: Skuamöz hücreli karsinom, benign lezyonlar ve premalign lezyonlara göre daha yaşlı hastalarda görülmektedir. Çok geniş spektrumdaki birçok oral mukozal patolojinin benzer bir klinik görüntüsü olması klinisyenleri tanı aşamasında zorlayıcı bir unsurdur. Özellikle malign lezyonlarda erken teşhis hayat kurtarıcı olabilir. Bu nedenle patolojilere yönelik kendi serilerimizi oluşturmak önemlidir. Histopatolojik tanılarına göre sınıflandırılmış lezyonların lokalizasyon, yaş ve cinsiyet gibi bazı klinik özelliklerine göre dağılımını veren bu serimiz klinik tanıda yol gösterici ve kolaylaştırıcı olacaktır.

Serebral Venöz Trombozu beynin arteryel hastalıklarına oranla nadir görülür, tanı ancak görüntüleme tetkikleriyle ortaya konabilir ve morbiditesi oldukça yüksektir. Serebral ven trombozu primer veya sekonder olarak hiperkoagülabilite yaratan durumlara bağlı olarak gelişebilir. Farklı klinik tablolarla karşımıza çıkabilir. Kliniğimizde 2009-2013 arasında takip edilmiş SVT’lu hastaları etyolojik, topoğrafik, başvuru, klinik özelliklerini ve prognozunu retrospektif olarak inceledik. 33 SVT hastasının demografik özellikleri, başlangıç süreleri, semptomları ve bulguları, etyolojik faktörleri, nöroradyolojik bulguları ve tedavileri incelendi. Otuz üç hastanın (24 kadın, 9 erkek) SVT tanısı ile takip edildiği ve yaş ortalamalarının 33.4 (24-58 yaş) olduğu saptandı. En sık gözlenen belirtiler baş ağrısı (%81.8) ve bulantı (%48.4) idi. Fokal nörolojik defisit %36.3, bilinç değişikliği ise olguların %6.06’sında gözlendi. Beyin MR venografi incelemelerinde 16 olguda tek sinüs tutulumu, 17 olguda birden fazla sinüs tutulumu izlendi. Etiyolojik nedenler arasında, genetik ve edinsel koagulopatiler, vaskülitler ve hormonal değişiklikleri saptandı. Tüm hastalara antikoagulan tedavi uygulandı. 2 hastada mortalite gözlendi. SVT olgularında oldukça farklı etiyolojik nedenlerin var olduğu, erken tanı ve tedavi ile mortalite ve ağır özürlülük riskinin azaltılabildiği sonucuna varıldı.

Fibromiyalji Sendromlu (FMS) kadın hastalarda klinik özelliklerle vücut kitle indeksinin (VKİ) ilişkisini araştırmak amaçlanmıştır. 1990 Amerikan Romatoloji Cemiyeti (ACR) kriterlerine göre FMS tanısı alan 162 kadın çalışmaya alındı. Hastalarda şikayet süresi, eğitim düzeyleri, Vizüel Ağrı Skalası (VAS) ile ağrı şiddeti, hassas nokta sayısı (HNS) skoru, Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) skoru, Fibromiyalji Etki Anketi (FEA) skoru belirlendi. Hastaların VKİ (kg/m²) hesaplandı. Hastalar VKİ’ne göre normal kilolu (VKİ<25), fazla kilolu (VKİ=25- 29.9) ve obez (VKİ≥30) olarak üç gruba ayrılarak, üç grup arasında FMS’nin klinik özellikleri karşılaştırıldı. Spearman sıra korelasyon katsayısı kullanılarak FMS’li hastalarda VKİ ile FMS’nin klinik özellikleri arasındaki ilişki araştırıldı. Normal kilolu grupta 52 (% 32.1) hasta, aşırı kilolu grupta 70 (% 43.2) hasta, obez grupta 40 (% 24.7) hasta yer aldı. Üç grup arasında HNS ve FEA skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark mevcut iken, yaş, şikayet süresi, VAS ve BDÖ skorları arasında anlamlı bir fark saptanmadı. Korelasyon analizinde VKİ ile HNS, FEA skoru, şikayet süresi ve yaş arasında pozitif korelasyon, BMİ ile eğitim düzeyi arasında negatif korelasyon saptandı. Sonuçlarımız FMS’li kadın hastalarda FEA ve HNS’nın VKİ ile güçlü şekilde ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu yönüyle yüksek VKİ; FMS’nin şiddetini artıran bir durum gibi gözükmektedir. Biz bu nedenle FMS’li kadın hastalarda kilo kontrolünün fiziksel fonksiyonları ve hastalığın seyrini olumlu etkileyebileceğini düşünmekteyiz.

Aim: Small cell lung cancer (SCLC) is associated with an aggressive course and short survival. Conventional chemotherapy (CT) is the mainstay of SCLC treatment. However, the majority of information on chemotherapy (CT), as well as information on demographic data of patients, is based on studies from several decades ago. In this study, we aimed to determine the current demographic and clinical characteristics of patients with SCLC and to determine their responses to the treatments.

Patients and methods: This was a retrospective, cross-sectional, cohort study. Definitions of survival were overall survival (TOS) and survival after metastasis (MOS). TOS was calculated as the time from the diagnosis to the date of death or last visit. MOS was calculated as the time from the diagnosis of metastasis to the date of death or last visit.

Results: The data of 161 patients were analyzed. Response rates obtained with 1st line CT, 2nd line CT, and 3rd line CT were 72.2%, 43.3%, and 40.4%, respectively. The median TOS and median MOS were calculated as 15.7 months (0.03-106.97) and 13.79 months (0.03-79.54), respectively. Although they were metastatic, ten patients had never received first-line CT, and the median MOS was 1.88 months and 14.62 months, respectively, in those who did not receive CT and received CT. Twenty-one (18.9%) of the 111 patients who needed second-line treatment did not receive CT, and the median MOS was 8.39 months and 18.45 months, respectively, in those who did not receive CT and received CT. Eighteen of the 65 patients (27.7%) who required the third-line treatment did not receive CT, and the median MOS was found to be 15.36 months and 23.86 months, respectively, in those who did not receive CT and received CT. The presence of metastatic disease at the time of diagnosis and refusal of treatment were statistically significant parameters affecting the median TOS. And, poor performance status and refusal of treatment were statistically significant parameters parameters affecting the median MOS.

Conclusions: In this study, it was confirmed that early diagnosis of SCLC was associated with a survival advantage. It was shown that the patients who received and were able to tolerate the treatment had obtained a survival advantage, regardless of the disease phase.

Testiküler adrenal rest tümör (TART), konjenital adrenal hiperplazi öyküsü olan erkek hastalarda görülen benign testis tümörüdür. Sıklıkla bilateral yerleşimlidir. İnfertiliteye sebep olabilir. Ayırıcı tanıda, leydig ve sertoli hücreli tümörler, seminom ve diğer germ hücreli tümörler yer alır. Ultrasonografi ve manyetik rezonans görüntüleme, TART tanısında kullanılan radyolojik görüntüleme yöntemleridir. Bu yazıda TART’ın klinik özellikleri, radyolojik görüntüleme bulguları ve ayırıcı tanısı sunulmuştur.

Bu çalışmanın amacı Psöriyazis (Ps) hastalarında Psöriyatik Artrit’in (PsA) sıklığı ve klinik özelliklerini değerlendirmektir. Çalışmaya Dermatoloji polikliniğinde takip edilen 104 Ps hastası dahil edildi. Klinik ve sosyodemografik özellikler kaydedildi. Hastalar Classification criteria for psoriatic arthritis (CASPAR) kullanılarak PsA açısından değerlendirildi. 10 hastada (% 9.6) PsA tespit edildi. 5 hastada ilk başvuru şikayeti cilt lezyonlarıydı. Hem PsA grubunda hem sadece cilt tutulumu olan hastalarda en sık gözlenen Ps tipi plak tip Ps idi. 9 hastada periferik eklem tutulumu tespit edildi. En sık görülen PsA formu oligoartiküler formdu (4 hasta), diğer formalar ise sırasıyla; poliartiküler form (3 hasta), spondiloartropatik form (2 hasta), distal interfalangial (DİF) eklem tutulumu ile giden form (1 hasta) idi. The psoriasis area and severity index (PASI) skoru PsA’lı 4.92±5.3 ve Ps’li hastalarda 4.87±3.3 olarak gözlemlendi. El tırnak tutulumunun ise PsA’lı (%100) hastalarda Ps’lilere (% 53.2) göre daha sık görüldüğü tespit edildi. Sonuç olarak Ps hastalarında PsA sıklığı % 9.6 olarak bulundu. Tırnak tutulumu PsA’ lı hastaların tümünde gözlemlendi.

Amaç: Göz travmaları içinde görme kaybına en çok neden olan göz küresi laserasyonlarının klinik özelliklerinin incelenmesi ve risk faktörlerinin saptanması. Gereç ve yöntem: Çalışmamız kapsamında Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı’nda takibi yapılmış göz küresi laserasyonu olguları retrospektif olarak değerlendirildi. Kliniğimiz dosya kayıtlarından olguların yaş, cinsiyet, etkilenen göz, yaralanma esnasında yapılmakta olan aktivite, yaralanmadan sorumlu madde, yaralanma bölgesi, yaralanma sonrası kliniğimize başvurana kadar geçen süre, başlangıç görme keskinliği, yapılan cerrahi prosedür, izlem süresi sonundaki, düzeltilmiş en iyi görme keskinliği ile ilgili bilgiler incelendi. Bulgular: Delici göz yaralanmasına maruz kalan 215 olgunun 168’i (%78.1) erkek, 47’si (%21.9) kadındı. Yaralanma anında yapılmakta olan en sık aktivite iş ve ev faaliyetleri (%51.6), en sık sorumlu madde ise kesici ve delici maddelerdi (% 55.8). Yaralanmaların lokalizasyona göre dağılımı incelendiğinde en sık korneal (110 olgu, %51.2) yaralanma görüldüğü saptandı. Başlangıç görme keskinliği 157 (%77.3) olguda 0.1 ve altındaydı ancak tedavi sonrası stabilleşen görme keskinlikleri değerlendirildiğinde 62 (%31.5) olguya düşmekteydi. Cerrahi prosedür olarak 149 (%69.3) olguya korneal veya korneoskleral tamir, 52 (%24.2) olguya tamirin yanı sıra katarakt ekstraksiyonu, 5 (%2.3) olguya yabancı cisim çıkarılması, 9 (%4.2) olguya ise evisserasyon uygulanmıştır. Sonuç: Teknolojik yeniliklere rağmen göz küresi laserasyonları sonrası görme kaybı oranının oldukça yüksek olması bu kazaların önlenmesinin daha önemli olduğunu göstermektedir. Çalışmamızda saptanan risk gruplarının kazalar konusunda bilgilendirilmesi ve riskli aktiviteler esnasında koruyucu önlemlerin alınması göz küresi laserasyonlarının azalmasını sağlayabilir.

Migren hastalarında dissosiyatif bozukluk, anksiyete ve depresyon gibi çeşitli psikiyatrik belirtiler genel toplumdan daha sık görülmektedir. Bu belirtilerin tespiti, tedavinin başarısı açısından önemlidir. Çalışmamızın amacını kronik migrenli hastalar ile normal bireyler arasında dissosiyatif belirtiler ile anksiyete ve depresyon belirti düzeylerinin karşılaştırılması ve bu düzeylerin ağrının şiddeti, atak sıklığı gibi demografik özellikler ile ilişkisinin incelenmesi olarak belirledik. Çalışmaya nöroloji polikliniğine baş ağrısı nedeni ile başvuran ve Uluslararası Baş Ağrısı Derneği’nin kriterleri kullanılarak tanı konulan 77 kadın kronik migren hastası ve bu hastalarla benzer yaş ve eğitim düzeyine sahip 44 sağlıklı gönüllü dahil edildi. Her iki gruba psikolog tarafından Kısa Dissosiyatif Yaşantlılar Ölçeği (DESTaxon), Somotoform Dissosiyasyon Ölçeği (SDQ), Beck Anksiyete Ölçeği (BAÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) uygulandı. Migren tipleri belirlenen hastaların demografik, klinik özellikleri ve Vizüel Analog Skala (VAS) sonuçları kaydedildi. Migren ile kontrol grubu ve auralı migren ile aurasız migrenliler arasında ölçek sonuçları karşılaştırıldı. Sonuçlar bağımsız grupları için T-testi ve Pearson Korelasyon ile kıyaslandı. Dissosiyatif belirtiler kronik migrenli grupta daha fazla görülmekte idi (p=0,001). Bu artış depresyon ve ağrı şiddeti ile de korele iken anksiyete ile korele değildi. Auralı ve aurasız migrenli gruplarda dissosiyatif belirti sonuçları açısından istatiksel olarakak anlamlı bir farklılık yoktu. Bu çalışma sonuçları kronik migrenli hastalarda dissosiyatif belirtiler sıklığının normal populasyona göre daha fazla olduğunu gösterdi. Bu fark depresyon ve VAS skoru ile de korele bulundu. Bu verilere göre kronik migrenlilerde dissosiyatif belirtilerinin sorgulanması tedavi başarısı ve maluliyet önlenmesi açısından önemlidir

Parotis kitlesi ile gelen hastaların tanısında ve tedavinin planlanmasında görüntüleme tetkiklerinin önemi araştırılmıştır. On altı hasta (10 kadın, 6 erkek; 13-75 yaşları arasında; ortalama yaş 41.12±16.97) retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaşı, cinsiyeti, klinik özellikleri, preoperatif yapılan radyolojik tetkikler, yapılan görüntüleme tetkiklerinde kitlenin lokalizasyonu, karakteristik özellikleri, çevre dokularla ilişkisi ve cerrahi spesmenlerin histopatolojik tanıları gözden geçirildi. Histopatolojik inceleme sonucunda olguların tamamına benign parotis tümörü tanısı konulup malign parotis tümörü görülmedi. Histopatolojik tanılar 11 hastada (%68.75) pleomorfik adenom iken, 5 hastada (%31.25) Warthin tümörü idi. Parotis kitlesi 8’inde (%50) sağ parotis bezinde diğer 8’inde de (%50) sol parotis bezinde yerleşim gösteriyordu. Hastaların 7’sinda preoperatif ultrason (US) yapılırken, 9’unda bilgisayarlı tomografi (BT) ve 5’inde manyetik rezonans görüntüleme (MRG) yapılmıştı. Parotiste kitle ile gelen bir hastada ucuz, efektif, ulaşımı kolay, radyasyon içermeyen, non-invaziv, sedasyon gerektirmeyen bir tetkik olduğu için, parotis kitlelerinin büyük bir kısmı süperfisiyal lobdan orijin aldığından ve süperfisiyal lobda yerleşim gösteren tümörleri değerlendirmede etkili olduğu için öncelikle US yapılmalıdır. Derin lob yerleşimli tümörlerde ve maliniteden şüphelenildiğinde BT veya MRG’den birisi tercih edilmelidir. Hasta geldiğinde BT veya MRG’den herhangi biri varsa diğerinin yapılmasına gerek yoktur.

Yapılan epidemiyolojik ve klinik çalışmalarda bipolar bozuklukta eştanı oranlarının oldukça yüksek olduğu gösterilmektedir. Bipolar bozuklukta obsesif kompulsif bozukluk en sık rastlanan anksiyete bozukluğudur ve görülme sıklığı %9-35 olarak bildirilmektedir. Eştanılı anksiyete bozukluğunun olması bipolar hastaların sosyodemografik ve klinik özelliklerini etkilemektedir. Bu hastaların tedaviye yanıtlarının düşük olduğu, psikotik ve karma epizotların fazla olduğu, madde kullanımı ve suisidal girişimlerinin yüksek olduğu ve hastaneye yatış oranlarının daha fazla olduğu belirtilmektedir. Son yıllarda yapılan epidemiyolojik ve klinik çalışmalarda bipolar bozuklukta (BPB)eştanı oranlarının oldukça yüksek olduğu gösterilmesine karşın eştanılı durumlarda sosyodemografik, klinik ve tedaviye cevap ile ilgili çalışmalar kısıtlıdır. Bu konuya ışık tutmak amacıyla BPB ve OKB eştanısı olan bir olgunun klinik özelliği ve tedavi süreci sunulmuştur. Literatürde bildirilenlerin aksine olguda obsesif kompulsif semptomların manik dönemde agreve olması ilginç bulunarak hazırlanmıştır.

Acil servis başvurularında göğüs ağrısı en sık başvuru sebebi olup nedenlerine bakıldığında kardiyak ve non-kardiyak olarak iki bölümde incelenmektedir. Kardiyak kökenli ağrılar iyi bilinse de nonkardiyak göğüs ağrılarının (NKGA) patofizyolojisi kompleks olup tam anlaşılamamıştır. Bu çalışmada amacımız göğüs hastalıkları kliniğine göğüs ağrısı ile başvuran hastaların özelliklerini ve aldıkları tanıları değerlendirmektir. Çalışmamızda göğüs hastalıkları kliniğine göğüs ağrısı şikayeti ile başvuran 97’si erkek 103’ü kadın toplamda 200 hasta prospektif olarak değerlendirilmiştir. Hastaların demografik ve klinik özellikleri, özgeçmişleri ve soy geçmişleri not edildi. Endikasyon dahilinde ilgili branşlara konsültasyonlarının ardından aldıkları tanılar kaydedildi. Çalışma sonuçlarına bakıldığında kas iskelet sistemi ile ilişkili olan göğüs ağrıları ilk sırada, gastroözefageal reflü (GÖR) ikinci sırada, kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), astım ve akut bronşit ile ilişkili olan göğüs ağrıları ise üçüncü en sık başvuru sebebi olmuştur. Göğüs hastalıkları kliniklerine göğüs ağrısı ile başvuran hastaların çoğunluğunu kas iskelet sistemi ilişkili ağrılar oluşturmakta ancak KOAH, astım ve akut bronşitte de özellikle henüz tanı konmamış olan hastalar nefes darlığı ve göğüste sıkışma hissini bazen göğüs ağrısı olarak tanımlayabilmektedir.

Bu calısmada, S.U. Tip Fakiiltesi Psikiyatri pa-liklinigine Eylid 1993- Eylid 1994 tarihleri arasinda ilk kez bapuran 226 cocuk hastanin poliklinik kart-tart sosyodemografik ye klinik ozellikleri yoniinden gerive dijniik olarak arapradt. Kim!' olanaklarla ye cocuk ve Ergen psikivatristi hulunmayan or-tamda verilen hizmetin degerlendirilmesi ye eri§rkin psikiyatristinin, cocuk psikiyatristi bulunmayan yer-lerde cocuk hastalarla karplagtginda sintrlartnin ne olacaginin tartt§ilmasz amaclandt. Bir yrl ifinde erickin psikiyatri poliklinigine 3-16 yaVaz- arasinda 226 pasta hafvurdu. Bunlarin %58'i erkek %42 `si kiz idi. En yiiksek havuru %31.85 lie 12-14 yaVar arasinda, %38.49 hirinci cocuk ge-Olgularin %84.07'si dogrudan ailenin ka-rart ile poliklinige getirilmigir. Polikligine bapuru ekline Ore ikinci strada ktzlar %14.43 kon-sultasyon istegi, erkekler %8.52 adli vaka sebehiyle Bapuru lekline gore kalarla erkekkr arasinda anlamli lark vardir (p<0.05). Bapurzt ya-kinmasi dagthmina gore ise, eniirezis, zeka geriligi, davrang bozuklugu, kekemelik erkekierde. somatik, depresif ye konversif yakinmalar ktzlarda daha cok rastlandi. Aralarzndaki lark istatistiksel olarak an-lamit hulundu (P<0.05). Sonuc olarak hir yil i•inde cocuk Psikiatristi ol-mayan bir klinige 226 ilk bapurunun olrnast gedeki cocuk Psikiyatristine plan gereksinimi aczk-ca orraya koymaktir.

Amaç: Mide divertikülü nadir görülen ve genellikle asemptomatik seyir gösteren bir hastalıktır. Literatürde bugüne kadar, mide divertikülü nedeniyle pilor darlığı gelişmiş yalnızca bir hasta rapor edilmiştir. Mide divertikülüne bağlı pilor darlığı gelişmiş bir hastanın klinik özelliklerinin literatür eşliğinde tartışılması ve sunulması amaçlandı. Olgu sunumu: Üç aydır peptik ülser tanısı ile tedavi edilen 66 yaşında bayan hasta, son onbeş gündür oral gıda alımı sonrası kusma şikayetinin başlaması üzerine hastanemize başvurdu. Üst gastrointestinal sistemin görüntülenmesini sağlayan tetkikler sonrasında midede pilora bitişik yerleşimli, pilor halkasını içine alıp deforme etmiş divertikül saptandı. Hasta endoskopik pilor balon dilatasyonu yapılarak tedavi edildi. Sonuç: Semptomatik mide divertikülü olan hastalarda tedavi amacıyla divertikülün basit rezeksiyonu önerilmekteyse de, divertiküle bağlı oluşan pilor darlığının endoskopik pilor balon dilatasyonu ile tedavi edilebileceği unutulmamalıdır.

İzole tek koroner arter anomalili (TKAA) olgular; klinik özellikleri, anjiyografik bulguları ve tedavi yöntemleri araştırılmak üzere geriye dönük değerlendirildi. Ekim 2005 ve Ekim 2008 tarihleri arasında Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi Kardiyoloji Kliniğinde 27.714 hastaya tanısal amaçlı yapılan koroner anjiyografi (KAG) kayıtları incelendi ve TKAA tanılı 10 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş ortalamaları 60±13, (dağılım 33–77 yıl ) idi, hastalardan 4’ ü erkek (%40), 6’ sı kadındı (%60) (yaş ortalaması sırasıyla 49±14,5 yıl; dağılım 33–68 yıl ve 67±8 yıl; dağılım 60–77 yıl). Hastaların başvuru sırasındaki klinik ve demografik özellikleri ve uygulanan tedavi yöntemleri kaydedildi ve KAG kayıtları izlenerek modifiye Lipton sınıflandırmasına göre sınıflandırıldı. Çalışmaya alınan kardiyak kateterizasyon yapılmış 27.714 hastanın 10 tanesinde TKAA tespit edilmiştir. Hastalardan 9 (%90) tanesinde tek koroner arter sağ sinüs valsalvadan orjin alırken, 1 hastada (%10) tek koroner arter sol sinüs valsalvadan orjin almıştı. Hastaların 4’ ünde (%40) ciddi aterosklerotik kalp hastalığı mevcuttu ve bu hastaların 2’ sine koroner baypas cerrahisi uygulandı. Diğer hastalar medikal takibe alındı. Tek koroner arter anomalileri nadir anomaliler olmasına rağmen özellikle KAG işleminin sık yapıldığı büyük merkezlerde insidental olarak daha sık saptanırlar. Birçok olgu klinik olarak iyi seyirlidir ve medikal izlem yeterlidir. Fakat tedavi planlanırken; klinik semptomlar, aterosklerotik kalp hastalığı varlığı, koroner anomalinin tipi dikkate alınmalıdır.

Bronşial karsinoid tümörler tüm akciğer tümürlerinin yaklaşık % 5'ini oluştururlar. Her iki cinsiyette eşit sıklıkla bulunurlar. Hastaların çoğu genç veya orta yaşlı erişkinlerdir. Bu tümörlerin sigara içme veya bilinen diğer akciğer karsinojenleri ile bir ilgisi yoktur. Tümörün akciğerdeki lokalizasyonuna,klinik özelliklerine morfolojik görünümüne bağlı olarak bu tümörler 4 çeşittir. Bunlar sentral karsinoid, periferik karsinoid, atipik karsinoid ve tumorlet tip bronşial karsinoiddir.

Bronşial karsinoid tümörler tüm akciğer tümürlerinin yaklaşık % 5'ini oluştururlar. Her iki cinsiyette eşit sıklıkla bulunurlar. Hastaların çoğu genç veya orta yaşlı erişkinlerdir. Bu tümörlerin sigara içme veya bilinen diğer akciğer karsinojenleri ile bir ilgisi yoktur. Tümörün akciğerdeki lokalizasyonuna,klinik özelliklerine morfolojik görünümüne bağlı olarak bu tümörler 4 çeşittir. Bunlar sentral karsinoid, periferik karsinoid, atipik karsinoid ve tumorlet tip bronşial karsinoiddir.

Buçalışmada 6 Sertoli-Leydig hücreli over tümörü vakası histopatolojik ve klinik özellikleri ile sunuldu. Bu vakalar iyi-orta-kötü diferansiasyon gösteren vakalar olarak 3 grade'e ayrıldı. Bir vakada retiform diferansiasyon saptandı. Hiç bir vakada heterolog elemanlar bulunamadı.

Bu araştırmada, intraserebral hemoraji tanısı almış hastalarda prognozu etkileyen klinik özellikler ve beyin tomografisi bulguları incelendi.

Migren toplumda sık görülen bir baş ağrısıdır. Bu kesitsel çalışmanın amacı Konya ilinde bir üniversite hastanesine başvuran migren baş ağrılı hastaların demografik ve klinik özelliklerini ortaya koymaktır. Çalışmaya 2004 yılı Uluslararası Baş Ağrısı Topluluğu kriterlerine göre migren tanısı konan 206 hasta ile cinsiyet, yaş, medeni durum ve eğitim düzeyleri benzer olan ve ayda birden daha sık olmamak üzere gerilim tipi baş ağrısı dışında baş ağrısı bulunmayan 218 sağlıklı birey dahil edildi. Anket formu kullanılarak 206 migren hastasında olguların demografik profili, migren baş ağrısı atak özellikleri, aile öyküsü ve eşlik eden semptomlar değerlendirildi. Migren grubunda 173 kadın, 33 erkek değerlendirildi. Erkek/kadın oranı 1:5’ti. Olguların ortalama yaşı 37.02±10.40 yıldı. %64.4’ü aurasız migren, %35.4’ü auralı migren kriterlerini karşılıyordu. Kadınların çoğu düşük eğitim düzeyine sahipti. Yarıdan fazlası şiddetli ve ayda 3’ten fazla baş ağrısı atağı geçiriyordu. Atak tedavisi sık kullanılıyordu. Çalışmamız migrenin eğitim düzeyi düşük kadınlarda daha sık görüldüğünü desteklemektedir. Ayrıca ilaç aşırı kullanımının zararları konusunda hastaların bilgilendirmesi gerekliliğini vurgulamaktadır.

Febril nöbetler, 6-60 ay arasındaki ateşli çocuklarda, öncesinde afebril bir nöbet öyküsü, veya santral sinir sistemi enfeksiyonu olmaksızın ortaya çıkan nöbetlerdir. Bu çalışmada, Eylül 2011-Ocak 2012 tarihleri arasında Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği’ne febril konvülziyon nedeniyle yatırılan hastaların demografik ve klinik özellikleri gözden geçirilmiştir. Eylül 2011-Ocak 2012 tarihleri arasında AEAH Çocuk Hastalıkları Kliniğine yatırılan febril konvülziyon tanısı almış 56 çocuk hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi. İstatistiksel analizler için SPSS Windows 16.0 paket programı kullanıldı. Hastaların 23’ü (%41.1) erkek, 33’ü (%58.9) kız olup yaş ortalaması 26.8 ay, yatış süresi ortalama 3.5 gün idi. 44 (%78.6) hastada ateş odağı üst solunum yolu enfeksiyonu, 6 (%10.7) hastada alt solunum yolu enfeksiyonu, 2 (%3.6) hastada akut otitis media, 1 hastada (%1.8) idrar yolu enfeksiyonu, 1 hastada (%1.8) akut gastroenterit, 1 hastada (%1.8) el-ayak-ağız hastalığı, 1 (%1.8) hastada roseola infantum idi. İki (%3.6) hastaya lomber ponksiyon yapıldı, bu hastaların birinde aseptik menenjit saptanırken, diğeri normal olarak değerlendirildi. Olgulardan 34’ü (%60.7) birinci atak, 12’si (%21.4) ikinci atak, 5’i (%8.9) üçüncü atak, 5’i (%8.9) tekrarlayan (>3) ataklar ile başvurmuştu. İlk atak ile gelen hastaların 4’ünde (%7.1) 24 saat içinde tekrarlayan nöbetler görüldü. Olgulardan 4’ü (%7.1) kompleks febril nöbet olup bir hastada (%1.8) febril status epileptikus mevcuttu. Çalışmamızda da olduğu gibi, febril konvülziyonların çoğu basit tipte olup, prognozları iyidir ve çoğu basit viral enfeksiyonlara bağlıdır.

Kronik miyeloproliferatif neoplaziler , kemik iliğindeki multipotansiyel kök ve öncül hücrelerde ortaya çıkan ve kontrolsüz hücre yapımı sonucu periferik kanda olgun hücrelerin artışı ile karakterize hastalıklardır. Biz bu çalışmada Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hematoloji Polikliniğine ayaktan başvuran Philedelphia (-) 114 Kronik miyeloproliferatif neoplazi hastasının geriye yönelik olarak klinik özelliklerini inceledik. Hastalarımızın 58’i kadın (%49.1), 56’sı (%50.1) erkekti. Tanı anında ortanca yaş 52 idi. 39 hasta polisitemia vera, 23 hasta primer miyelofibrozis, 52 hasta esansiyel trombositoz tanılarıyla izlenmekteydi. 29 hasta iskemik semptomlar, 29 hasta halsizlik, 11 hasta başağrısı, 10 hasta karın ağrısı,8 hasta kaşıntı, 3 hasta baş dönmesi yakınması ile başvurmuş. 24 hasta ise tesadüfen yapılan tetkikler sonucu tanı almış. Hastalarımızın tanı anında ortalama tam kan değerleri ise sırasıyla; lökosit:11.163x 〖10 〗^6 ±5600µL, trombosit: 901.336±439.105/µ , hemoglobin:13.8±2.91 g/dl idi. Hastalarımızın %25.4 ‘ünde tromboz hikayesi varken %74.6 ‘sında tromboz hikayesi yoktu. Tedavilere baktığımızda ise 18 hasta anegralide, 26 hasta hidroksiüre, 8 hasta asetilsalisik asit diğer hastalar ise ya tedavisiz takipte ya da kombinasyon tedavileri almaktaydı. Bu çalışma ülkemizde yapılan kronik miyeloproliferatif neoplazi hastalarının klinik özelliklerinin incelendiği en büyük serilerden biridir.

Melkersson Rosenthal sendromu (MRS), etyopatogenezi tam olarak bilinmeyen, seyrek görülen bir hastalıktır. Bu sendrom tekrarlayan orofasiyal ödem, periferik fasiyal parallzi atakları ve skrotal dil ile karakterizedlr.Bu çalışmada MRS’nun klinik özelliklerini gösteren 24 yaşında bir erkek hastayı sunarak bu sendromun insidansı, etyolojisi, patolojisi, klinik özellikleri, ayırıcı tanı ve tedavisini ilgili literatür bilgileri ışığında gözden geçirdik.

Bu makalede. akla septik artritin prognozla olabilecek klinik özelliklerini incelemeyi amaç edindik,. Konya ve Kavseri'deki iki Ortopedi klini-ğinde tedavi edilen ve yaşları 10 günle 72 yıl ara-sında değişen 159 hasta gözden geçirildi. Karşılaş-tırmalı değerlendirme için hastalar üç yaş grubuna ayrıldılar. Birinci grupta; yaşları 12 aydan küçük 20 infant, ikinci grupta; yaşlari 1-16 yıl arasında olan 106 çocuk, üçüncü grupta; yaşları 17 yıl ve daha büyük olan 33 yetişkin hasta vardı. En fazla birinci ve ikinci grupta olmak üzere 70 hastada kalça septik artritl görüldü. Diz tutulumu 59 hastada izlendi. Diz yetişkinlerde en çok tutulan eklem olmuştur. Eklem kültürlerinde en fazla izole edilen bakteri Stafilokok aureus olmuş, bunu gram-negatif bakteriler izlemiştir.

Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Nöroşirürji Anabilim Dah’nda Mart 1987-Eylül 2002 tarihleri arasında 183 supratentorial anevrizma olgusu öpere edilmiştir. Bu çalışmamızda 183 supratentorial anevrizma olgusunun, lokalizasyon, klinik özellikleri, tedavi yöntemleri, mortalite ve morbidite oranlarının tartışılması amaçlanmıştır. Seri, literatür gözden geçirilerek sunulmuştur.

1986-1989 ydları arasında S.Ü. Tip Fakültesi Genel Cerrahi Kliniğinde görülen iki ileosigmoid düğümlenme yakası takdim edilmiştir. Bu vakalar nedeniyle ileosigmoid düğümlenme gözden etiopatogenezi, klinik özellikleri, tanı ve tedavisi tartışılmıştır.