Makale Arama

Bu çalışmada, Multipl Skleroz tanısı için en kesin kriter olan bilgisayarlı beyin tomografisi bul-gulara incelenmiş ve klinik olarak multipl skleroz olduğu belirlenen hastalarımizen tomografi sonuçları, literatür bilgileriyle taritşılmiştır. Sonuçta, bilgisayarlı beyin tomografisi bulgulartnın, hastalık dönemlerine göre değişebileceği ve diğer bazı nörolojik hastalıklarla karıştırılabileceği kanısına varılmıştır.

Bu derlemede Multipl sklerozda sık karşılaşılan, ancak diğer semptomların daha baskın olması nedeni ile geri planda kalan kognitif bozulmaya dikkat çekilmesi amaçlanmıştır. Multipl sklerozda görülen kognitif bozulma özellikle hastalığın progresif formlarında ve ilerleyen dönemlerinde daha belirgin olmak üzere tüm formlarında ve tüm dönemlerinde görülebilir. Hastaların yaklaşık %40-65 ‘ini etkiler ve tipik olarak bellek, dikkat, bilgi işleme fonksiyonlarında bozulma gözlenir. Multipl sklerozda ortaya çıkan özürlülüğün önde gelen sebeplerindendir. Etyopatogenezi henüz netlik kazanmamıştır ve etkin bir tedavisi bulunmamaktadır. Multipl sklerozlu hastalarda kognitif bozulma sık görülen ve yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyen bir sorundur. Bu konu üzerinde son yıllarda yoğunlaşan çalışmalar gelecekte etyopatogenezin aydınlatılması ve uygun tedavilerin geliştirilmesi yönünde umut vericidir.

Yağda eriyen bir prohormon olan D Vitamini, güneş ışınlarına maruz kaldıktan sonra deride üretilen bir secosteroiddir. Farklı metabolik yolaklarla kalsiyum ve fosfat metabolizmasında önemli rol oynayan kalsitriole çevrilir. D vitamini eksikliği, daha az güneş ışığına maruz kalma, D vitamini yetersiz alımı ve emilim sorunları gibi bazı faktörlerle ilgilidir. Son zamanlarda yapılan çalışmalar birçok insanda D vitamini eksikliğinin olduğunu göstermiştir. Literatürde D vitamini eksikliğinin kronik kas-iskelet ağrısı, Tip 1 ve Tip 2 Diabetes Mellitus (DM), obezite, multipl skleroz, romatoid artrit, kardiyovasküler hastalıklar, osteoporoz, mikroalbüminüri, kolon, prostat ve meme kanserini içeren böbrek yetmezliği gibi çeşitli hastalıklara ve fonksiyonel bozukluklara etkileri bildirilmiştir. D vitamini, hem doğrudan hem de dolaylı olarak organizma için hayati öneme sahip çok sayıda fonksiyon sağlayan çeşitli metabolik yollarda önemli bir rol oynayan temel yapısal unsurlardan biridir. Eksikliği halinde çok sayıda fonksiyonel bozukluk ve hastalığa neden olmasına rağmen, D vitamini replasman tedavisi ihmal edilmedikçe güvenli, ekonomik ve basittir. Bu derlemede D vitamininin metabolizmasını, fonksiyonlarını ve etkilerini, D vitamini eksikliğinde karşılaşılabilecek kronik hastalık risklerinin artmasını ve D vitamini replasman tedavisinin önemini göstermeyi amaçladık.

Amaç: Multiple skleroz (MS), beyin ve spinal kordon farklı bölümlerinin demyelinizasyonu ve epizodik nörolojik semptomlarla karakterize bir hastalıktır. Bu olguda, literatürler yardımıyla anestezik yöntemimizi anlatmayı amaçladık. Olgu Sunumu: Nörojenik mesanesi olan ve mesane taşı için opere edilen primer progresif multiple sklerozlu 42 yaşındaki erkek hasta tartışıldı. Sonuç: Cerrahi ya da genel anestezi gibi stres durumları hastalığı alevlendirebilmektedir. Bu olgunun anestezisinde uyguladığımız desşuran ve remifentanil kombinasyonunu MS’da güvenle kullanılabileceğini düşünmekteyiz.

Amaç: Multipl skleroz (MS) santral sinir sisteminin (SSS) immün aracılı hastalığıdır. Biz bu makalede MS’nin immünopatolojisinde çok farklı mekanizmalar ve kompleks etkileşimlerin önemli role sahip olduğunu vurgulayacağız. Ana Bulgular: MS’nin patogenezi çevresel uyaran ve genetik olarak yatkınlık arasında kompleks etkileşimin en iyi görünümüdür. MS inşamasyon, demiyelinizasyon, oligodendrosit apopitozu, remiyelinizasyon ve akson kaybıyla karekterizedir. SSS’nin farklı komponentlerine (miyelin striktürleri) karşı immün reaksiyon destrüktif proçesin başlamasında önemli role sahiptir. MS’de inşamasyon proinşamatuvar TH1 profilinde T hücrelerinin sayesindedir. Demiyelinzasyon, inşamasyonla oluşan çevrenin indirekt etkisi veya inşamatuvar hücrelerce miyelinin direkt hasarı neticesinde gelişebilir. Akson kaybı, hastalıkta MS lezyonlarının erken başlangıcında görülür. Sonuç: MS farklı immünopatolojik mekanizmalarla gelişir.

Amaç: Multiple Skleroz (MS), santral sinir sisteminin inşamatuvar demiyelinizan hastalığıdır. MS'de klinik, görüntüleme ve patolojik çalışmalar genel olarak miyelinle kıyaslandığında aksonun relatif olarak korunduğunu vurgulamaktadır. Bununla birlikte son kanıtlar, anlamlı akson kaybının da olduğunu, kortikospinal, sensoriyel traktlar gibi uzun traktların etkilediğini ve fonksiyonel sakatlıkla yakın ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu makalede biz akson kaybı mekanizmalarını vurgulayacağız. Ana Bulgular: Akson kaybı gelişiminin farklı mekanizmaları vardır. Akson kaybı mekanizmaları: inşamasyonda aksonal hasar, demiyelinizasyon aracılı aksonal kayıp, wallerian dejenerasyon (WD) ve akson kaybında ortak son yol olarak sınışandırılabilir. Sonuç: Akson kaybı geri dönüşsüz ve uzun dönemde sakatlık nedenidir. Tedaviler remiyelinizasyon veya nöroprotektiyon gerektirir.

Multipl skleroz(MS), santral sinir sisteminin otoimmünnörodejeneratif bir hastalığıdır. Kronik inflamatuvar bir süreçle karekterizedir. Demiyelinizasyon-remiyelinizasyon, aksonal ve nöronal hasarla giden MS’in doğası tam olarak aydınlatılamamıştır. Patofizyolojisinde oksidatif stresin de rol oynadığı MS’de nitrik oksit(NO), homosistein(HCY), asimetrik dimetilarjinin(ADMA) gibi ajanların rolü araştırılmaktadır. Bu çalışma ile relapsing remitting seyirli MS’lilerde NO, HCY, ADMA düzeylerini ölçerek sağlıklı kontrollerle karşılaştırmayı amaçladık. Çalışmaya 28 kadın, 15 erkek 43 MS hastası ve aynı yaş grubunda olan 18 kadın, 11 erkek sağlıklı gönüllü dahil edildi. Serum HCY seviyeleri kromosistem kit kullanılarak ve serum ADMA seviyeleri Chen ve arkadaşlarının tariflediği metod kullanılarak HPLC tekniği ile ölçüldü. NO ölçümü kat no: 1 756 281 kit kullanılarak gerçekleştirildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizinde SPSS 16.0 paket programı kullanıldı. Serum ADMA düzeyi ortalamaları MS hastalarında kontrollerinkinden düşük, HCY ve NO ortalamaları ise MS lilerde kontrollerinkinden yüksek bulundu, fakat bu farklılıklar istatistiksel olarak anlamlı değildi(p>0.05). Hastalık süresi ve özürlülük skorları(EDSS) ile ADMA, NO, HCY ortalamaları arasında da anlamlı bir korelasyon bulunamadı. Gelecekte bu parametrelerin değişik MS form ve evrelerindeki hastalarda özellikle de akut atak döneminde araştırılmasının tedavi stratejileri açısından yol gösterebileceği düşünüldü.

Multipl skleroz (MS), farklı klinik seyir özellikleri gösteren heterojen hastalık grupları içermektedir. MS lezyonları, merkezi sinir sisteminin farklı bölümlerinde oluşabildiğinden, çok çeşitli semptom ve belirtilere neden olabilirler. Bu vakada da olgunun dizestezi dışında herhangi bir bulgu olmadan MS tanısı almasını ve kas iskelet sistemi semptomatolojisinde MS’in çok farklı klinik tablolara bürünerek sinsi seyrine dikkat çekmek istedik. Yirmi iki yaşında bayan hasta fizik tedavi polikliniğine son bir aydır olan sağ kolda dizestezi şikayetiyle geldi. Yapılan muayenesinde tüm sağ kolda yaygın dizestezi dışında yüzeyel ve derin duyu kaybı, motor kayıp, derin tendon reflekslerinde kayıp,patolojik refleksi bulunmamaktaydı. Serebellar testleri normaldi. Özgeçmiş,soygeçmişinde özellik bulunmamaktaydı. Boyun grafisi normaldi. Bunun üzerine çekilen magnetik rezonans görüntülemede (MRG)’de spinal kortta C2-3 ve C3-4 düzeylerinde belirgin olmak üzere T2 sekansında hiperintens, beyindede sol sentrum semiovalede T1’de hipo, T2 kesitlerinde hiperintens sinyal özelliğinde olan ve İV Gad enjeksiyonu sonrası halkasal kontrastlanan, bilteral sentrum semiovale ve periventriküler beyaz cevherde milimetrik boyutlu demiyelinizan plaklar gözlendi. BOS’ta bakılan oligoklonal bant pozitif,IgG indeksi 0.98 idi. Rutin kan değerleri normaldi. Nörolojiyle birlikte değerlendirilen olgu klinik,radyolojik görüntüleme ve laboratuvar verileri ışığında olası diğer etiyolojilerde dışlandıktan sonra MS olarak değerlendirildi. Klasik bulgularla başladığında MS tanısı koymak kolaydır fakat atipik seyirde tanı koymak zorlaşmaktadır. Bu da branşımızın kapsamındaki hastaların semptom ve bulguların ne kadar çeşitli altta yatan hastalıkların ne kadar farklı olabileceğini göstermiştir.