Makale Arama

Borik Asit İnsan Pankreas Kanseri Mıa Paca-2 Ve Panc-1 Hücrelerinde Er Stresi Ve Apoptoz Aracılı Antikanser Aktivite Gösterir

Canan Eroğlu Güneş

Araştırma makalesi Özeti

Borik Asit İnsan Pankreas Kanseri Mıa Paca-2 Ve Panc-1 Hücrelerinde Er Stresi Ve Apoptoz Aracılı Antikanser Aktivite Gösterir

BorIc AcId Shows Er Stress And ApoptosIs MedIated AntIcancer ActIvIty In Human PancreatIc Cancer Mıa Paca-2 And Panc-1 Cells

Amaç: Bu çalışmada borik asitin insan pankreas kanseri MIA PaCa-2 ve PANC-1 hücrelerinde endoplazmik retikulum (ER) stresi ve apoptoz aracılı antikanser etkisinin a raştırılması amaçlanmıştır.
Gereçler ve Yöntemler: Borik asitin pankreas kanseri hücrelerinin canlılığı üzerine etkisi ve IC50 değeri XTT testi ve CompuSyn version 1.0 yazılımı kullanılarak hesaplanmıştır. Apoptotik, anti-apoptotik ve ER stresi ile ilişkili genlerin ifadesi belirlenmiştir. Borik asitin bu hücrelerin koloni oluşum kapasitesi üzerine etkisi ise koloni oluşum testi ile değerlendirilmiştir .
Bulgular: Borik asit zaman ve doz bağımlı olarak her iki hücre hattında da hücre canlılığını baskılamıştır. XTT testi sonucunda MIA PaCa-2 ve PANC-1 hücrelerinde borik asitin IC50 dozlarının sırasıyla 15707,5 ve 14248,8 μM olduğu bulunmuştur. Borik asitin her iki hücre hattında da apoptoz ile ilişkili genlerden BAX, CASP3, CASP8, CYCS ve FAS genlerinin ifadelerini anlamlı derecede arttırdığı gözlenmiştir. PANC- 1 hücrelerinde CASP9 ve FADD genlerinin ifadeleride anlamlı derecede yükselmiştir. Borik asitin her iki hücre hattında da ER stresi ile ilişkili ATF4, HSP47 ve XBP1 genlerinin ifadesini istatistiksel olarak anlamlı derecede arttırdığı görülmüştür. Ayrıca borik asit muamelesi sadece PANC-1 hücrelerinde ATF6, CHOP ve EIF2A ifadelerini anlamlı derecede arttırmıştır. MIA PaCa-2 hücrelerinde ise borik asit GRP78 gen ifadesinin istatistiksel olarak artmasına neden olmuştur. Koloni oluşum testi sonuçları borik asitin her iki hücre hattında da koloni oluşum kapasitelerinin anlamlı dereced e baskılandığını göstermiştir .
Sonuç: Borik asit her iki insan pankreas kanseri hücrelerinde hücre canlılığı ve koloni oluşumunu azaltmış olup apoptoz ve ER stresi ile ilişkili genlerin ifadesini değiştirmiştir. Bu bulgular, borik asitin insan pankreas kanseri hücrelerinde ER stresi ve apoptoz aracıl ı antikanser etkisini göstermektedir .

Aim: Objective of this study was to investigate the endoplasmic reticulum (ER) stress and apoptosis mediated anticancer ef fect of boric acid in human pancreatic cancer MIA PaCa-2 and P ANC-1 cells. Materials and Methods: The effect of boric acid on the viability of pancreatic cancer cells and the IC50 value were calculated by XTT test and using CompuSyn version 1.0 software. Apoptotic, anti-apoptotic and ER stress-related gene levels were determined. The effect of boric acid on the colony formation capacity of these cells was evaluated with the colony formation assay.
Results: Boric acid inhibited cell viability in these cell lines as time and dose dependent. As a result of the XTT test, the IC50 doses of boric acid in MIA PaCa-2 and PANC-1 cells were found to be 15707.5 and 14248.8 μM, respectively. Boric acid significantly upregulated BAX, CASP3, CASP8, CYCS and FAS expression, which are the genes associated with apoptosis in both cell lines. CASP9 and FADD gene levels were significantly elevated only in PANC-1 cells. It was observed that boric acid statistically upregulated the expression of ATF4, HSP47 and XBP1 genes associated with ER stress in both cell lines. In addition, boric acid treatment significantly increased ATF6, CHOP and EIF2A expressions only in PANC-1 cells. Boric acid also caused an increase in GRP78 gene expression in MIA PaCa-2 cells. Colony formation test results illustrated that boric acid significantly suppressed co lony formation capacities in both cell lines.
Conclusion: Boric acid reduced cell viability and colony formation in both human pancreatic cancer cells and changed gene levels in apoptosis and ER stress pathways. Findings suggested that boric acid exhibits anticancer activity in human pancreatic cancer cells v ia ER stress and apoptosis.

PDF Benzer Makaleler Editöre Eposta

Heparin’in İn Vitro Ortamda Damar Düz Kas Hücre Mitozuna İnhibitör Etkisi

Berrin Okka, Tahsin Murad Aktan, Kadir İdin, Selçuk Duman

Araştırma makalesi Özeti

Heparin’in İn Vitro Ortamda Damar Düz Kas Hücre Mitozuna İnhibitör Etkisi

The InhIbItory Effect Of HeparIne On MItosIs Of In VItro Smooth Muscle Cell

Amaç: Heparin bazı klinik durumlarda kullanılmaktadır. Heparin’in in vitro ortamda damar düz kas mitozuna etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Hücre kültür laboratuarında tavşan femoral arterinden hazırlanan damar düz kaslarının cryobank’ından (4.pasaj) çözülen hücreler kültüre alındı. 5. pasajda heparin ve sham grubu olmak üzere 4 gün uygulandı ve süre sonunda toplam hücre sayıları belirlendi. İstatistiksel karşılaştırma yapıldı. Bulgular: Kontrol (G1) ve heparin uygulanan (G2) düz kas hücrelerinin 5. pasaj sonunda elde edilen hücre sayılarında heparinin hücre mitozu üzerinde istatistiksel olarak anlamlı (p<0,05) inhibitör etkiye neden olduğu görüldü. Sonuç: Heparin damar düz kas hücrelerinde mitozu inhibe etmektedir.

Aim: Heparine is used during some clinical situations. We aimed to reveal heparin’s effect on vessel smooth muscle mitosis under in vitro conditions. Material and Method: Smooth muscle cells were obtained from the 4th passage of cryostored cell suspension prepared from rabbit femoral artery in cell culture laboratory. The 5th passage was studied as control and study group for four days by adding heparine to the medium. Final cell number was calculated and statistical comparison was done. Results: In the 5th passage smooth muscle cells, of control (G1) and heparin applied (G2) groups, heparin caused a statistically significant (p<0,05) inhibitory effect on cell mitosis. Conclusion: Heparin inhibits mitosis of vascular smooth muscle cells.

PDF Benzer Makaleler Editöre Eposta

Trıp13'ün Küçük Bir Moleküler İnhibitörü Olan Dcz0415'in, U87 İnsan Glioblastoma Multiforme Hücrelerindeki Antikanser Etkinliğinin İncelenmesi

Ebru Güçlü, İlknur Çınar Ayan

Araştırma makalesi Özeti

Trıp13'ün Küçük Bir Moleküler İnhibitörü Olan Dcz0415'in, U87 İnsan Glioblastoma Multiforme Hücrelerindeki Antikanser Etkinliğinin İncelenmesi

InvestIgatIon Of The AntIcancer ActIvIty Of Dcz0415, A Small Molecular InhIbItor Of Trıp13, In U87 Human GlIoblastoma MultIforme Cells

Amaç: Tiroid Hormon Reseptörü Etkileşimli Protein 13 (TRIP13); mayotik rekombinasyonda rol oynayan, iğ-toplanma kontrol noktasında görevli bir proteindir. Son yıllarda yapılan çalışmalar TRIP13’ün glioblastoma multiforme (GBM) de dahil olmak üzere çok sayıda kanserde potansiyel bir tümör indükleyicisi olabileceğini ortaya koymuştur. Bu çalışmada TRIP13’ün küçük bir moleküler inhibitörü olan DCZ0415’in U87 insan GBM hücrelerindeki antikanser etkinliğinin araştırılması amaçlandı.

Gereçler ve Yöntem: DCZ0415’in U87 hücrelerindeki olası antikanser etkisi sitotoksisite analizi, koloni formasyon analizi ve apoptoz analizi ile belirlendi. Ayrıca qRT-PZR analizi ile DCZ0415’in apoptoz, invazyon ve Transforme Edici Büyüme Faktörü-Beta (TGF-β) sinyal yolağı ile ilişkili genlerin mRNA seviyeleri üzerine etkisi araştırıldı.

Bulgular: DCZ0415, U87 hücre proliferasyonunu doz ve zaman bağımlı şekilde inhibe etti. U87 hücrelerinde DCZ0415’in 48 saat için IC₅₀dozu 19,77 µM olarak belirlendi. Bu dozda DCZ0415 uygulaması U87 hücrelerinde apoptozu indükledi ve hücrelerin koloni oluşturma yeteneklerini baskıladı. Ayrıca DCZ0415 apoptoz, invazyon ve TGF-β sinyal yolağı ile ilişkili genlerin mRNA seviyelerini antikanser etkiye yol açabilecek şekilde değiştirdi.

Sonuç: Kanserde yeni bir onkogenik faktör olarak değerlendirilen TRIP13’ün bir inhibitörü olan DCZ0415, GBM hücrelerinde antikanser etkiye sahiptir. Bu açıdan, TRIP13’ün GBM için önemli bir terapötik hedef olabileceği ve DCZ0415’in GBM hücrelerinde antikanser etkiye yol açan etkili bir inhibitör olarak değerlendirilebileceği düşünülmektedir.

Aim: Thyroid Hormone Receptor Interacting Protein 13 (TRIP13) is a protein involved in spindle-aggregation checkpoint, which plays a role in meiotic recombination. Recent studies have revealed that TRIP13 may be a potential tumor inducer in many cancers, including glioblastoma multiforme (GBM). We aimed to investigate the anticancer activity of DCZ0415, a small molecule inhibitor of TRIP13, in U87 human GBM cells in this study.

Materials and Methods: The possible anticancer effect of DCZ0415 on U87 cells was determined by cytotoxicity, colony formation, and apoptosis assays. In addition, the effects of DCZ0415 on mRNA levels of genes which were involved in apoptosis, invasion and Transforming Growth Factor-Beta (TGF-β) signaling pathway were investigated by qRT-PCR analysis.

Results: DCZ0415 inhibited U87 cell proliferation in a dose and time dependent manner. The IC₅₀ dose of DCZ0415 for 48 hours was determined as 19.77 µM in U87 cells. DCZ0415 treatment at this dose induced apoptosis and suppressed colony forming abilities of U87 cells. In addition, DCZ0415 altered mRNA levels of genes associated with apoptosis, invasion and TGF-β signaling pathway, which could lead to anticancer effects.

Conclusion: DCZ0415, an inhibitor of TRIP13 which has been evaluated as a new oncogenic factor in cancer, has an anticancer effect on GBM cells. In this respect, it is thought that TRIP13 may be an important therapeutic target for GBM and DCZ0415 may be considered as an effective inhibitor that causes anticancer effects in GBM cells.

PDF Benzer Makaleler Editöre Eposta

Servikal Bölge Omurulik Yerleşimli Primer Glioblastoma Multiforme

Yalçın Kocaoğullar, Ahmet Önder Güney, Fatih Erdi, Lema Tavlı

Olgu sunumu Özeti

Servikal Bölge Omurulik Yerleşimli Primer Glioblastoma Multiforme

PrImary GlIoblastoma MultIforme Of The CervIcal Cord

Primer spinal intramedüller glioblastoma çok nadir görülen bir klinik durumdur. Bu olgu sunumu ile nadir görülen bu tümoral hastalığın özellikleri ve tedavisi hakkında bilgiler, ilgili literatür eşliğinde sunularak tartışılmaktadır. 50 yaşında erkek hasta kliniğimize özellikle son 2 aydır hızla kötüleşen bacak ve kollarda his ve kuvvet kaybı şikayeti ile başvurdu. Manyetik rezonans görüntülenmesinde spinal kordun C3 den C6 ya kadar bir lezyon tarafından genişletilmiş olduğu görüldü. Hasta opere edilerek tümoral lezyon subtotal çıkartıldı. Tümöral dokunun patolojik incelemesi sonucunda glioblastoma multiforme tanısına ulaşıldı. Sunulan bu olgu ile nadir görülen bu hastalığın ana bulguları konu ile ilgili literatür eşliğinde irdelenmektedir. Her ne kadar nadiren görülse de çok hızlı kötüleşen klinik seyri nedeniyle servikal patolojilerin ayırıcı tanısında primer spinal glioblastoma multiforme mutlaka akılda tutulmalı ve etkin bir tedavi için bir an önce tanısı konulup tedaviye başlanılmalıdır.

Primary spinal intramedullary glioblastoma is a very rarely seen clinical entity. By this case report main characteristic features and treatment strategies of this rarely seen neoplasm reported and discussed in the light of relevant literature. Fifty years old man admitted to our clinic with numbness and weakness of limbs for a year escpecially worsened last 2 months. Magnetic resonance imaging (MRI) showed expansion of the spinal cord from C3 to C6 by a lesion. The patient operated and tumoral lesion subtotally removed. The pathological results were consistent with glioblastoma multiforme. Main features of this neoplasm discussed with related literature in this report. Despite of the neoplasm’s low incidence it’s rapid progresive clinical course constrain us to make a correct diagnosis immediately to help the individuals.

PDF Benzer Makaleler Editöre Eposta

Saçlı Deri İnvazyonu Yapan Bir Glioblastoma Multiforme

Sevil Alan, Ethem Göksu, Cumhur İbrahim Başsorgun, Tanju Uçar

Olgu sunumu Özeti

Saçlı Deri İnvazyonu Yapan Bir Glioblastoma Multiforme

A GlIoblastoma MultIforme Case WIth Scalp InvasIon

Glioblastome multiforme (GBM) en malign glial tümördür. Hastaların % 90’ ı tanı konulduktan sonraki iki yıl içinde kaybedilir. Nadiren ekstrakranial metastaz yapar. GBM’ nin deri metastazıyla ilgili literatürde bildirilen vaka sayısı çok azdır. Biz burada eski kraniotomi skarı üzerinde keloid benzeri oluşumlarla başvuran, saçlı deri tutulumu yapmış bir GBM olgusunu sunduk. 35 yaşında erkek hasta frontal bölgede insizyon skarına uyan bölgede deriden kabarık, sert, deri renginde, infiltre papüllerle dermatoloji polikliniğine başvurdu.10 gün içinde papüler lezyonlar nodüler forma ilerledi. Nodüler lezyondan alınan biyopsi sonucu GBM ile uyumlu rapor edildi. 2 ay içinde papüller frontal saçlı derinin tamamını örten dev tümöral bir kitleye dönüştü. Saçlı deri invazyonundan ortalama 3 ay sonra hasta exitus oldu.

Glioblastoma multiforme (GBM) is the most malign glial tumor. It rarely causes skin metastasis. It is frequently misdiagnosed as a primary subcutaneous tumor. The number of cases related to skin metastasis of GBM reported in the literature is limited. We here presented a GBM case with scalp invasion and applied with cheloidlike formations on the old craniotomy scar. The patient applied to us with cutaneous, firm, infiltrated nodules in skin color in area concomitant with the incision scar on frontal region. Within 2 months, the nodules turned into a giant tumoral mass covering whole frontal region. The result of the biopsy conducted on nodular lesions were reported as undifferentiated tumor (malign tumor metastasis) scalp. The patient died 3 months after scalp invasion.

PDF Benzer Makaleler Editöre Eposta

Yüksek Gradlı Glial Tümörlerde Prognostik Faktörler Ve Tedavi Sonuçlarımız: Tek Merkez Deneyimi

Meryem Aktan, Gül Kanyılmaz, Berrin Benli Yavuz, Mehmet Koç

Araştırma makalesi Özeti

Yüksek Gradlı Glial Tümörlerde Prognostik Faktörler Ve Tedavi Sonuçlarımız: Tek Merkez Deneyimi

PrognostIc Factors And Treatment Results In HIgh Grade GlIal Tumors: SIngle Center ExperIence

Amaç: Yüksek gradlı glial tümör tanısıyla cerrahi sonrası radyoterapi ve kemoterapi uygulanan hastaların genel özelliklerini, sağkalım sürelerini ve buna etki eden prognostik faktörleri incelemek amaçlandı. Hastalar ve Yöntem: Dosya takip bilgileri olan 166 olgunun verileri geriye dönük olarak incelendi. Çalışmaya grad 3 Anaplastik astrositom ve grad 4 Glioblastome multiforme tanısı histopatolojik olarak doğrulanmış olgular dahil edildi. Hastalara küratif radyoterapive eşzamanlı±adjuvan Temozolamid kemoterapisi uygulandı. Bulgular: Hastaların %73’ü erkek, %27’si kadındı ve ortanca yaş 57 idi. %21 hasta anaplastik astrositom, %79 hasta ise glioblastome multiforme tanılıydı. %40 hastaya total, %49 hasta subtotal olarak opere edilmiş, %11 hastadan ise tanı amaçlı sadece biopsi alınmıştı. Radyoterapi öncesi hastaların ortanca Karnofski performans değeri 90 idi. Hastaların %37 sine 3 boyutlu konformal radyoterapi uygulanırken %63 hasta yoğunluk ayarlı radyoterapi tekniğiyle tedavi edildi. %92 hastaya radyoterapiyle eşzamanlı Temozolamid uygulandı. Hastaların takip süresi ortanca 15 aydı. Genel sağkalım oranları anaplastik astrositom için ortanca 82 ay, glioblastome multiforme için 15.5 aydı (p <0.001). 1,2 ve 5 yıllık genel sağkalım oranları anaplastik astrositom için sırasıyla %77, %59 ve %55, glioblastome multiforme için ise sırasıyla %59, %33 ve %4 bulundu. <50 yaş hastalarda ortanca genel sağkalım 39.3 ay iken ≥50 yaşda 12.4 ay bulundu (p<0.001). Operasyon şekline göre genel sağkalım, total çıkarılanlarda 33.2 ay, subtotal çıkarılanlarda 13.8 ay, biopsi alınanlarda 4.9 ay bulundu (p=0.00). Performansı < 70 olanlarda genel sağkalım 8.1 ay iken, ≥70 olanlarda genel sağkalım 22.3 aydı (p=0.00). Üç boyutlu konformal radyoterapi uygulananlarda genel sağkalım 12.9 ay iken yoğunluk ayarlı radyoterapi uygulananlarda 21.5 aydı (p=0.005). Radyoterapi dozu < 60 Gy uygulananlarda genel sağkalım 7.8 ay iken 60 Gy verilenlerde 21.7 aydı (p=0.00). Eşzamanlı Temozolamid kullananlarda ortanca sağkalım 18.4 ay, kullanmayanlarda ise 7.2 ay olarak bulundu (p=0.03). Sonuç: Sonuç olarak hastanın tanısı, yaşı, operasyon şekli, performansı, radyoterapi dozu, kemoterapi kullanımı sağkalım üzerine olumlu etkisi gösterilmiş olup sonuçlarımız literatür ile uyumludur.

Aim: The aim of the present study was to evaluate the general characteristics, survival time and prognostic factors affecting the high grade glial tumor after radiotherapy and chemotherapy. Patients and Methods: Data of 166 patients were retrospectively analyzed. Included histopathologically confirmed cases were grade 3 anaplastic astrocytoma and grade 4 glioblastoma multiforme. Patients were treated with curative radiotherapy and simultaneous ± adjuvant Temozolamide. Results: 73% of the patients were male, 27% were female and the median age was 57 years. 21% were anaplastic astrocytomas, 79% were glioblastom multiforme. 40% of the patients were total, 49% of the patients were subtotally operated and 11% of the patients had only biopsy for diagnostic purposes. The median Karnofski performance score of the patients before radiotherapy was 90. 3-dimensional conformal radiotherapy was applied to 37% of the patients, 63% of the patients were treated with intensity-adjusted radiotherapy technique. Simultaneous Temozolamide was administered with 92% of patients’ radiotherapy. The median follow-up time was 15 months. Overall survival rates were 82 months for anaplastic astrocytoma and 15.5 months for glioblastome multiforme (p <0.001). Overall survival rates at 1, 2, and 5 years were 77%, 59%, and 55% for anaplastic astrocytoma and 59%, 33%, and 4% for glioblastome multiforme, respectively. Median overall survival in patients aged <50 years was 39.3 months, while age ≥50 years was 12.4 months (p <0.001). Overall survival according to operation pattern was 33.2 months in total exposures, 13.8 months in subtotal resections, and 4.9 months in biopsies (p = 0.00). Overall survival was 8.1 months with a performance of <70, while overall survival was 22.3 22.3 months with ≥70 (p = 0.00). Overall survival was 12.9 months in patients who underwent three-dimensional conformal radiotherapy and 21.5 months in patients undergoing intensity-adjusted radiotherapy (p = 0.005). Overall survival was 7.8 months when applied to radiotherapy dose <60 Gy and 21.7 months when given 60 Gy (p = 0.00). Median survival was 18.4 months and 7.2 months, respectively, using concurrent Temozolamide (p = 0.03). Conclusion: In conclusion, the patient’s diagnosis, age, operative form, performance, radiotherapy dose, chemotherapy usage and survival were positive and our results are compatible with the literature.

PDF Benzer Makaleler Editöre Eposta

Makale Arama

Borik Asit İnsan Pankreas Kanseri Mıa Paca-2 Ve Panc-1 Hücrelerinde Er Stresi Ve Apoptoz Aracılı Antikanser Aktivite Gösterir

BorIc AcId Shows Er Stress And ApoptosIs MedIated AntIcancer ActIvIty In Human PancreatIc Cancer Mıa Paca-2 And Panc-1 Cells

Heparin’in İn Vitro Ortamda Damar Düz Kas Hücre Mitozuna İnhibitör Etkisi

The InhIbItory Effect Of HeparIne On MItosIs Of In VItro Smooth Muscle Cell

Trıp13'ün Küçük Bir Moleküler İnhibitörü Olan Dcz0415'in, U87 İnsan Glioblastoma Multiforme Hücrelerindeki Antikanser Etkinliğinin İncelenmesi

InvestIgatIon Of The AntIcancer ActIvIty Of Dcz0415, A Small Molecular InhIbItor Of Trıp13, In U87 Human GlIoblastoma MultIforme Cells

Servikal Bölge Omurulik Yerleşimli Primer Glioblastoma Multiforme

PrImary GlIoblastoma MultIforme Of The CervIcal Cord

Saçlı Deri İnvazyonu Yapan Bir Glioblastoma Multiforme

A GlIoblastoma MultIforme Case WIth Scalp InvasIon

Yüksek Gradlı Glial Tümörlerde Prognostik Faktörler Ve Tedavi Sonuçlarımız: Tek Merkez Deneyimi

PrognostIc Factors And Treatment Results In HIgh Grade GlIal Tumors: SIngle Center ExperIence

İndeksleme