Makale Arama

Bu çalışma, pinealektominin ve pinealektomi sonrası uygulanan melatoninin tiroid bezi üzerine etkisinin araştırılması amacıyla yapıldı. Bu amaçla 18 adet VVistar-Albino cinsi erkek sıçan kullanıldı. Hayvanlar üç gruba ayrıldı. Grup I ve Grup II sırasıyla kontrol (Sham-pinealektomi) ve pinealektomili sıçanlar olarak düzenlendi. Grup IH’deki sıçanlara da pinealektomi sonrası günlük olarak ve bir ay süresince melatonin enjeksiyonu yapıldı. Deney süresi sonunda hayvanlar vasküler perfüzyonla öldürüldü. Daha sonra sıçanlardan alınan tiroid doku örneklerinden bir kısmı AgNOR tekniği ile boyandı ve ışık mikroskopta incelenerek tiroid hücre çekirdeklerindeki AgNOR sayıları belirlendi. Tiroid doku örneklerinin bir kısmında da elektron mikroskobik inceleme yapıldı. Çalışmamızda, pinealektomi sonrası tiroid epitel hücre çekirdeklerindeki AgNOR taneciklerinin sayısında artışla birlikte mitoz aktivasyon artışını gösteren bulgular gözlendi. Ayrıca hücre sitoplazmalarındaki lizozom ve salgı granüllerinde artış görüldü. Melatonin enjekte edilen grupta ise, hücre çekirdeklerindeki AgNOR taneciklerinin sayısında düşüş olduğu belirlendi. Bununla birlikte, pinealektomi sonrası tiroid epitel hücrelerinde gözlenen ve hücre aktivasyon artışını gösteren ultrastruktürel değişikliklerin melatonin uygulaması ile kaybolduğu tespit edildi. Sonuç olarak, pinealektomi sonrası tiroid epitel hücre proliferasyonunda ve hücre aktivasyonunda artış meydana geldiği, melatonin enjeksiyonu ile de bu artışın gerilediği görüldü.

Kasık fıtık cerrahisinde operasyonun başarısını nüksün yanında hasta konforuda belirlemektedir. Yama kullanılarak geliştirilen operasyonlar nüks gelişimini belirgin olarak azaltmakla birlikte yamaya bağlı gelişen problemler hasta konforunu olumsuz etkileyebilmektedir. Desarda’nın tarif ettiği yamasız teknik fizyolojiye uygunluğu, düşük nüks oranları ve yüksek hasta konforuyla dikkati çekmektedir. Burada Desarda tekniğini uyguladığımız hastalarımızın sonuçları sunulmaktadır. Kliniğimize 2010-2012 tarihleri arasında kasık fıtığı şikayeti ile başvuran hastalar çalışmaya dahil edildi. Femoral ve nüks inguinal hernisi olanlar, 18 yaşının altındakiler, yara iyileşmesini etkileyecek sistemik hastalığı olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Çalışmaya alınan hastalara Desarda prosedürü uygulandı. Hastalar demografik özellikleri, fıtık tipleri, postoperatif komplikasyon ve nüks açısından incelendi. Toplam 72 hastaya Desarda prosedürü uygulandı. Hastaların 71’i erkek 1’i kadındı. Ortanca yaş 51 (18-85) idi. Vakaların 62’si tek, 10 tanesi 2 taraflı idi. Tek taraflı vakaların 18 tanesi Modifiye Rutkow-Gilbert sınıflamasına göre Tip 2, 16 tanesi Tip 4, 14 tanesi Tip 3, 9 tanesi Tip 6, 5 tanesi Tip 1 herni idi. Ortalama operasyon süresi tek taraflı vakalarda 34.7±11.5, iki taraflı vakalarda 76.1±15.4 idi. Ortalama hastanede kalış süresi 1.02 gün (1-2 gün), ortama takip süresi 22.0±4.2 ay idi. Bir hastada 6.ayda erken nüks (%1.3), 1 hastada skrotal ödem (%1.3), 3 hastada kord ödemi (%4.1), 1’i antikoagulan kullanan 2 hastada hematom(%2.7) gelişti. Hastaların hiçbirinde erken dönemde nonsteroid aneljezikler dışında ek narkotik analjeziklere ihtiyaç duyulmadı ve geç dönemde nöralji görülmedi. Desarda prosedürü uygun vakalarda ucuz, kolay ögrenilebilen ve uygulanabilen, dokuların fizyolojisine uygun, düşük nüks ve yüksek hasta konforu ile fıtık cerrahisinde önemli bir yöntem olarak göze çarpmaktadır.

Bu çalışma ile, çocuk kardiyoloji bölümünde takipleri yapılan ve kalp damar cerrahisi kliniğinde opere edilen atriyal septal defekt hastalarının klinik özellikleri, tedavi yaklaşımları ve bu konudaki deneyimlerimiz paylaşılmak istendi. Çalışmaya, 2010-2013 yılları arasında atriyal septal defekt nedeniyle cerrahi olarak tedavi edilen, ortalama yaşı 58 ay olan (yaş dağılımı 5 ay-14 yaş) 28 hasta (20 kız, 8 erkek), dosyaları retrospektif olarak taranarak dahil edildi. Hastalardan ikisinde sinüs venozus tipi atriyal septal defekt ve beraberinde parsiyel pulmoner venöz dönüş anomalisi varken bir hastada primum atriyal septal defekt, kalan 25 hastada sekundum tip atriyal septal defekt vardı. Kardiyak kateterizasyon yapılan hastalarda ortalama pulmoner arter basınç ortalaması 18.6 mmHg (8-39 mmHg), Qp/Qs oranı ortalaması 2.2 (1.4-4.5) olarak tespit edildi. Atriyal septal defekt tamiri hastaların hepsinde sentetik yama ile yapıldı. Hastaların yoğun bakımda kalma süresi ortalaması 3.2 gün (1-12 gün), serviste kalma süresi ortalaması 4.1 gün (1-17 gün), ortalama taburcu olma süresi 7.4 gün (4-29 gün) olarak tespit edildi. Opere olan hastalardan eks olan veya hemodinamik olarak anlamlı rezidü tespit edilen hasta olmadı. Hastaların ameliyattan sonraki takip süreleri ortalaması 24 ay (1 ay-3.5 yıl) idi. En sık görülen konjenital kalp hastalıklarından biri olan atriyal septal defektin cerrahi olarak kapatılması, düşük mortalite ve komplikasyon oranları ile birçok merkezde güvenle yapılmaktadır. Atriyal septal defektin tedavi edilmemesi halinde kalp yetmezliği, pulmoner vasküler obtrüktif hastalık ve atriyal aritmiler gibi önemli komplikasyonlar görülebilir.

Komplet atriyoventriküler septal defektlerin (KAVSD) tamirinden sonra, cerrahi sonuçlarımız bildirildi. Kliniğimizde, 2001 - 2009 yılları arasında, 29 hasta KAVSD tanısıyla operasyona alındı. Kardiyak tamirde çift yama tekniği kullanıldı. Sol atrioventriküler (AV) kapaktaki klefti kapatmak için tüm girişimler mümkün olduğu kadar tam yürütüldü. Tamirden sonra erken mortalite 3 hastada (%10.3) gelişti. Yirmi hasta ortalama 3.5 yıl süreyle takip edildi. Sol AV kapak yetmezliği, rezidü atriyal septal defekt (ASD) ve ventriküler septal defekt (VSD) için tekrar cerrahi gereksinim olmadı. KAVSD için tamir, erken bebeklik döneminde yapılabilir. İki yama tekniği düşük mortalite oranına ve iyi-orta dönem sonuçlara sahip, güvenilir bir cerrahi yöntemdir.

Kan serumundaki elektrolitlerle pek çok araştırma yapılmış olmasına rağmen, toplam iyon konsantrasyonu ile çalışmaya literatürde rastlayamadık. Radyofrekans elektromagnetik alan kullanılarak kan serumunda toplam iyon konsantrasyonu tayini yapılabileceğini göstermek amacı ile, yaşları 17 ile 40 arasında değişen, sağlıklı 40 kişiden aldığımız 5 cc'lik kan örneklerinden elde ettiğimiz serumlardan toplam iyon konsantrasyonlarının ortalamasını 290 m mol/L olarak bulduk. Söz konusu 40 kişinin 35 inden aynı anda aldığımız idrarlarından toplam iyon konsantrasyonlarının ortalamasını 730 m mol/L,idrar toplam iyon konsantrasyonu /kan serumu toplam iyon konsantrasyonu oranlarının ortalamasını ise 2,537 olarak tespit ettik.

CD4/CD8 T lenfosit oranının mikozis fungoides (MF) hastalarında yükseldiği birçok çalışmada belirtilmektedir. Dokudaki matriks metalloproteinaz (MMP) düzeyindeki yükseklik ve tümör yayılımı arasında paralel bir ilişki olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada, tedavi öncesi ve sonrasında MF hastalarının CD4, CD8 ve tümöral invazyonun göstergesi olan MMP-9 düzeylerindeki değişiklikleri değerlendirmek amaçlanmıştır. Çalışmaya Selçuk Üniversitesi, Meram Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıklar Anabilim Dalı’nda biyopsileri örnekleri alınarak plak evresinde patolojik MF tanısı konulan 32 hasta ile nonspesifik kronik dermatoz olarak tanı alan 10 kontrol hastası dahil edildi. MF tanılı hastaların tümüne 3 ay süreyle fototerapi uygulandı ve 3 ay sonunda kontrol biyopsileri alındı. Yirmi hastada MF lehine bulgu saptanmazken 12 hastada patolojik olarak MF ile uyumlu bulgular saptandı. Histopatolojik inceleme için Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi, Patoloji Anabilim Dalı’nda yeterli sayıda kesitler alınarak kontrol grupları yanı sıra tedavi öncesi ve tedavi sonrası MF’li hasta gruplarına CD4, CD8 ve MMP9 immunohistokimyasal boyamalar uygulandı. Çalışmada tedaviden fayda görmeyenlerde epitel altı CD4/CD8 değerleri ile epitel içi MMP9’un anlamlı yüksek olduğu gözlendi. Tedaviden fayda görenlerde epitel içi ve altı CD4/CD8 değerleri ile epitel altı MMP-9 değeri tedavi sonrasında anlamlı düşük tespit edildi. MF hastalarında kontrol grubuna göre CD4/CD8 ve MMP-9 düzeyleri anlamlı yüksek bulundu ve tedaviden fayda gören olgularda bu oranlarda düşme gözlendi. Tüm bulgular ışığında çalışmanın literatür bilgileriyle paralellik gösteren sonuçlar içerdiği gözlendi.

Serviks uterinin florid reaktif lenfoid hiperplazisi (lenfoma benzeri lezyon), başlıca kadınların üreme dönemlerinde görülen reaktif bir olaydır. Histolojik olarak bu lezyonlar lenfomaya benzer. Bu lezyonların etyolojileri multifaktöriyeldir fakat çoğu olguda neden tespit edilememiştir. 49 yaşında bayan hasta adet düzensizliği ve pelvik ağrı şikayetleri nedeni ile başka bir merkeze başvurmuş. Serviks biopsisi yapılmış ve biyopsi sonucu, serviks karsinomu ile uyumlu olarak rapor edilmiş. Hastanemize başvuran hastaya bilgisayarlı tomografi (BT) çekildi. BT’ de serviks hipodens ve volümü artmış görünümde idi. Probe küretaj, endoservikal küretaj ve vajinal smearinde spesifik bir özellik görülmedi. Mevcut bulgular ve şikayetleri sonrası hastaya total abdominal histerektomi ve bilateral salpingoooferektomi yapıldı. Makroskopik olarak serviks büyümüş ve düzensiz görünümdeydi. Subserozal yerleşimli bir adet 1,8 cm çapında myom tespit edildi. Histopatolojik incelemede serviks epitelinde erezyon ve epitel altında yoğun lenfoid hücre infiltrasyonu görüldü. Görünüm lenfomaya benzemekteydi fakat İmmunhistokimyasal CD3 ve CD20 boyamalarda lenfoid hücrelerde heterojen boyanma görüldü. Bu bulgular sonucunda olgu lenfoma benzeri lezyon olarak rapor edildi. Serviks uterinin florid reaktif lenfoid hiperplazileri reaktif lezyonlardır. Yanlış tanıdan kaçınmak için; dikkatli klinik, histolojik ve immunfenotipik korelasyon gereklidir. İmmunhistokimyasal reseptör çalışmaları bu olgularda en güvenilir tanı yönetimidir.

Koroner atardamar genişlemesi (KAG), koroner atardamarların yerel veya yaygın çap artışıdır. Darlığın eşlik ettiği vakalarda, deri yoluyla koroner girişimi (DYKG) hakkındaki veriler sınırlıdır. Bu lezyonlarda, karotis, biliyer ve venöz yama damarı için tasarlanmış farklı kafes sistemleri kullanılmıştır. Kafes yerleştirilmesi sonrası ek genişletme gerektiğinde çevresel balon kateter kullanılmaktadır. Bu vakada, renal kafes kullanılarak yapılan birincil DYKG ile tedavi edilen, genişlemiş sağ koroner atardamarı olan ivegen alt duvar yürek kası infartüslü bir hastayı bildirdik.

Çocukluk çağı kanserlerinin oranı son iki yıldır nispeten sabit kalmış olmasına rağmen, erken tanı ve tedavi yöntemlerindeki gelişmeler sayesinde ölüm oranlarında ciddi düşüşler olmuştur. Günümüzde yaşanan tüm bu gelişmelere rağmen halen, kanser tanısı alan çocukların %75’inden fazlası beş yıldan fazla yaşayamamaktadır. Ağız ve diş sağlığı problemleri; kanser tedavisi öncesinde, sırasında ve sonrasında çocuğun sağlığını ve yaşam kalitesini bozabilir. Bu nedenle pediatrik diş hekimleri, bu hastaların ağız hijyeni ve diş tedavi gereksinimlerinin sağlanmasında çok önemli bir yere sahiptir.

Organize pnömoni (OP) histopatolojik olarak respiratuar bronşiol ve alveollerde fibroblast kümeleri ve immatür kollojenlerin birikimi ile karakterizedir. Genellikle öksürük ve dispne gibi nonspesifik semptomları vardır. Radyolojik olarak OP sıklıkla bilateral yer değiştirebilen yamalı infiltrasyonlar şeklinde görülür. Kriptojenik organize pnömoni (KOP) nonspesifik semptomları olan ve OP’nin herhangi bir sebebe bağlanamadığı alt grubu olarak tariflenebilir. Kırk dokuz yaşında kadın hasta, 2 yıldır efor dispnesi ve 20 gündür kuru öksürük şikayeti ile başvurdu. Pnömoni tanısıyla uygulanan antibiyoterapiler ile hastanın şikayetlerinde ve akciğer grafilerinde düzelme olmadı. Hastanın fizik muayenesi, rutin laboratuvar incelemeleri ve bronkoskopisi normaldi. Akciğer grafisinde sol üst zonda 4 adet yaklaşık 1 cm boyutlarında nodüler dansite artışı mevcuttu. Toraks BT’sinde her iki akciğer üst lobda ve sol alt lob superiorda düzensiz konturlu en büyüğü 35X7 mm ebadında multiple nodüller izlendi. Bronko alveolar lavajda ARB negatifti. Kollojen doku belirleyicileri normaldi. Hasta klinik ve radyolojik olarak KOP olarak değerlendirildi. Sistemik kortikosteroid tedavisi başlandı. Tedavinin altıncı ayında tam klinik düzelme gözlendi ve çekilen kontrol toraks BT’de nodüler lezyonların kaybolduğu gözlendi. Antibiyoterapiye cevap alınamayan, radyolojik olarak yer değiştiren ve geçici infiltrasyonları olan hastalarda ayırıcı tanıda KOP akılda tutulmalıdır.

Memenin infiltratif duktal karsinomu olgularında proliferasyon belirleyicileri olan PCNA, Ki-67 ve AgNOR indeksi ile östrojen reseptör proteini ve P53 ekspresyonu arasındaki ilişkileri araştırmak istedik. Bu amaçla Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi kliniğinde öpere edilmiş 25 infitratif duktal karsinom olgusu çalışmaya alındı. Tümöral yapıyı bulunduran kesitler PCNA, Ki-67, östrojen reseptör proteini, P53 ile immünhistokimyasal olarak boyandı. Bin tümör hücresi içerisinde pozitif ekspresyon gösteren hücre sayıları toplanıp 1000'e bölünerek her bir boyama için indeksler hesaplandı. Ayrıca 100 tümör hücresinde gümüş impregnasyon yöntemi ile bE- lirlenen NOR cisimleri sayılıp 100'e bölünerek AgNOR indeksi saptandı. Tüm indeksler birbirleri ile istatistiksel olA- rak karşılaştırıldı. Östrojen reseptör proteini pozitifliği ile P53 ekspresyonu arasında negatif bir ilişki gözlendi. Östrojen reseptör proteini pozitifliği gösteren hücre sayıları artarken, PCNA, Ki-67 ve AgNOR idekslerinin is­ tatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük değerlerde seyrettiği görüldü. Sonuç olarak memenin infiltratif duktal kar- sinomlarında tüm bu belirleyicilerin istatistiksel olarak anlamlı ilişkiler içerisinde olduğunu, dolayısıyla, tanı sonrası prognozun belirlenilmesinde de yol gösterici olabileceğini gösterdik.

Cryptosporodium spp. gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde ishale neden olan parazitler arasında hala önemli bir yere sahiptir. İmmün sistemi baskılamış bireylerde ölümcül ishallere neden olabilen, zorunlu olarak hücre içi yerleşim gösteren bir protozoondur. Bu çalışmada hastanemizde kronik ve akut ishal ön tanısı almış hastalarda etken olarak Cryptosporidium spp.’nin araştırılması, etkenin tanısında Modifiye Asit Fast boyama ve ELISA (Enzim Linked Immunassay Absorbant) yöntemini birlikte uygulayarak iki yöntemin sonuçlarını karşılaştırmak amaçlanmıştır. Kasım 2013-Mayıs 2014 tarihleri arasında Erzurum Tıp Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi kliniklerinden Mikrobiyoloji laboratuarına gönderilen 86 ishalli dışkı örneği araştırma kapsamına alınmıştır. Çalışma grubundaki dışkı örneklerine aynı gün Modifiye Asit Fast boyama yöntemi uygulanarak mikroskopta 100X objektifde incelendi. Toplanan dışkı örneklerinin bir kısmı ise hiçbir koruyucu madde ilave edilmeden ependorflara alınarak -20 °C’de saklandı. Saklanmış bu örnekler daha sonra Cryptosporidium antijenlerini aramaya yönelik hazırlanmış ELISA yöntemiyle çalışıldı. Kit üretici firmanın önerdiği şekilde uygulandı. Değerlendirme 450 nm dalga boyunda ELISA okuyucusunda yapıldı. Yaşları 0-83 arasında değişen 43 kız, 43 erkek bireylerden oluşan 86 kişiye ait gaita örneklerinde toplam 6 örnekte Modifiye Asit-Fast boyama ile pozitif sonuç saptanırken, ELISA yöntemiyle 8 örnekte pozitiflik saptanmıştır. ELISA yöntemiyle pozitiflik saptanan olguların 4’ü (%50) erkek, 4’ü (%50) kız idi. Modifiye Asit Fast boyama yönteminde ise pozitiflik saptanan olgular 2’si erkek (%33.3), 4’ü kız idi (%66.7). Sonuç olarak, dışkıda özgül antijen arayan ELISA’nın maliyeti, boyama yöntemine göre yüksek olmasına rağmen, uygulamada sağladığı avantaj, çok sayıda örneğe birlikte uygulama kolaylığı sağlaması ve hızlı sonuç vermesi gibi nedenlerle ELISA yönteminin Cryptosporidium tanısında tercih edilmesi gerektiği kanaatindeyiz.

Bu çalışmanın amacı, Fallot tetralojisinde (FT) tam düzeltme sonrası, cerrahi sonuçlarımızın değerlendirilmesidir. Kliniğimizde 2001–2009 yılları arasında 35 hasta, FT tanısıyla operasyona alındı. 5(%14.2) hastada Down sendromu, 3(%8.5) hastada patent duktus arteriozus, 2(%5.7) hastada pulmoner atrezi, 1 (% 2.8)hastada hipotroidi ve 1(%2.8) hastada koroner arter anomalisi mevcuttu. Ayrıca 5 hastaya daha önceden kliniğimizde modifiye Blalock-Tausing şant işlemi yapılmıştı. Komplet tamir yapılan hastaların geç dönemlerinde pulmoner kapakta yetmezlik oluşturmamak için transanuler girişim sınırlı yapılmakla beraber, 12(%34.2) hastada transanüler yama ile tamir uygulamak zorunda kalındı. Tamirden sonra erken mortalite 3(%8.5) hastada gelişti. 23 hasta ortalama 6.7 yıl süreyle takip edildi. Bir hasta, pulmoner gradient nedeniyle 15. ayda reoperasyona alındı, ancak multiorgan yetmezliğinden kaybedildi. Komplet atrioventriküler blok ve geç devre disritmi görülmedi. Transanüler yama yerleştirilen 12 hastada gelişen 2˚ pulmoner yetmezlikler izlemde kaldı. VSD ve infundibuler stenozun transatriyal yolla, gerekirse transpulmoner yolla düzeltilebileceği ve uzun dönemde de pulmoner yetmezlik ve sağ ventrikül disfonksiyonunun engellenebileceği düşüncesindeyiz.

Bu çalışma mesanenin değişici epitel hücreli karsinom (DEHK) tanısı alan olgularında proliferatif belirleyiciler olan AgNOR ve Mitotik indeks (MI) yöntemlerini karşılaştırmayı, grade ile korelasyon ve regresyonunu incelemeyi grade’in tespitinde ve prognoz hakkından kesin yorumda bulunmayı mümkün kılacak bir eşik değerin bulunup bulunamayacağını araştırmak amacı ile planlandı. Bu amaçla Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Patoloji Anabilim Dalı’nda 01 Ocak 2000 ve 31 Ocak 2003 tarihleri arasında mesanenin DEHK tanısı alan 102 olgu çalışmada kullanıldı. Ayrıca kontrol grubu amacıyla yüzey epiteli normal görünümdeki sistit tanısı almış olan 30 olgu çalışmaya dahil edildi. DEHK tanısı almış olguların yeniden grade’lenmesi için Ash’ın önerdiği sistem esas alındı ve eski tanılarından bağımsız olarak yeniden değerlendirildi. AgNOR yöntemi için Crocker’ın önerdiği boyama ve sayım sistemi kullanıldı. AgNOR beneklerini sayarken 100 hücrede gümüş ile siyah boyanmış nükleolus içindeki AgNOR benekleri (AgNOR I) ile nükleolus içi + nükleus içi AgNOR benekleri (AgNOR II) sayıldı. Simpson’un önerdiği MI yöntemini uygularken MI: mitoz/tahmini hücre sayısı sonucu elde edilen değer payda 1000 olacak şekilde ifade edildi. Mesanenin DEHK’larında grade arttıkça ortalama AgNOR ve MI değerlerinin arttığı fakat MI ile arasında anlamlı bir ilişki bulunmadığı görüldü.

Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) tüm dünyada morbidite ve mortalitenin en önemli sebebidir. Hastaların çoğu için KOAH’ın en son tedavisi semptomları rahatlatmak ya da yatıştırmaktır; semptomlar büyük ölçüde yaşam kalitesinin azalmasına neden olur. Ağır KOAH’la ilgili yüksek morbidite ve mortaliteye rağmen hastaların çoğu için palyatif bakım yetersiz kalır. Bunun birkaç nedeni vardır. Öncelikle, palyatif ve yaşam sonu bakımı ile ilgili hasta-sağlık ekibi iletişimi yetersizdir. İkincisi ise, KOAH’lı hastalar için prognozun tahmininde belirsiz kalınması yaşam sonu bakımı ile ilgili etkileşimi daha da zorlaştırır. Sonuç olarak, hastalar ve aileleri sıklıkla şiddetli KOAH’ın ilerleyici ve terminal bir hastalık olduğunu anlayamazlar. Bu makalenin amacı KOAH’lı hastalar için palyatif ve yaşam sonu bakımı hakkında bilgi vermektir. Son çalışmalar yaşam sonu bakımı ile ilgili iletişimi geliştirmenin palyatif veyaşam sonu bakımının kalitesini artırarak hastanın düzelmesine etkisinin önemi üzerinde durur. Bakımın kalitesini etkileyebilen iki alan göze çarpar: 1) KOAH’lı hastalar için yaygın sorun olan anksiyete ve depresyonun rolü, 2) ileri bakım planlarının önemidir. İletişimin gelişmesi palyatif ve yaşam sonu bakımının gelişmesi için önemli bir fırsattır.

AMAÇ: Kaposi sarkomu (KS) HHV-8 ile ilişkili vasküler bir proliferasyondur. KS için Türkiye’de epidemiyolojik veriler hakkında çok fazla çalışma yoktur. Biz bu çalışmada 78 KS olgusunun klinik, patolojik ve immünohistokimyasal özelliklerinin literatür bilgileri eşliğinde değerlendirmeyi amaçladık.

GEREÇ VE YÖNTEM: Klinik ve histopatolojik olarak KS tanısı alan 78 hastanın lezyonun klinik ve histopatolojik özelliklerini retrospektif olarak inceledik.

BULGULAR: Olgularımızın yaş aralığı 46-93 yıl arasında olup ortalama yaş 74,06’idi. Olgularımızın 59’u erkek 19’u kadın saptanmıştır. Lezyonlar daha çok alt ekstremitede yerleşim göstermekteydi. Hastalarımızın 54’ünde KS erken dönemini yansıtan yama ve plak evresinde iken, 24 hastamız nodüler evrede olduğu saptandı. Hastalarımızdan 23 tanesinden punch biyopsi, 55 tanesinden eksizyonel biyopsi yapılmıştır. Eksizyonel biyopsi yapılan hastalarımızın en küçük tümör çapı 0,35 en büyük tümör çapı 2,8 cm olup ortalama tümör çapı 0.98’dir.

TARTIŞMA: Bizim çalışmamızda Konya’da görülen KS’larının geç yaş başlangıçlı olduğu ve erkeklerde daha sık görüldüğü izlenmiştir. Retrospektif olarak değerlendirdiğimiz olguların demografik bilgileri ve histopatolojik tipler açısından literatürde sunulan çalışmalarla benzerlikler gösterdiği görülmektedir.

Atopik Dermatit tanısı alan 50 hasta ile 25 sağlıklı çocuktan oluşan kontrol grubuna prick test (PT) ve yama testi (YT) uygulandı. Total IgE ve eozinofil düzeyleri ölçüldü. Total IgE, eozinofil düzeyleri ve prick-yama testi ilişkisi araştırıldı. Atopik dermatitlilerin 27’sinde (%54) PT pozitif, 22’sinde (% 44) YT pozitif, 28’inde (%56) yüksek tootal IgE, 9’unda (% 18) eozinofili saptanmıştır. PT pozitif olan hastaların % 70,4’ünde total IgE düzeyi yüksekti, % 29,6’sında eozinofili mevcuttu. YT pozitif olan hastaların % 50’sinde yüksek total IgE, % 13,6’sında eosinofili vardı. Çalışma ve kontrol grubu ile pozitif YT karşılaştırılmasında anlamlı fark vardı (P=0.032). Kontrol grubunun % 36’sında PT, % 16’sında YT pozitifliği, % 4’ünde total IgE yüksekliği saptandı. Eozinofili görülmedi. Çalışma ve kontrol grubunun total IgE ve eozinofil düzeyleri karşılaştırıldı. Total IgE (P=0.025) düzeyi çalışma grubunda kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulundu.

Erişkin Stili Hastalığı, etiyoiojisi bilinmeyen sistemik bir hastalıktır. Klinik ve laboratuar özellikleri patognomonik değildir. Teşhisi zor olup, enfeksiyon hastalıkları, hematolojik ve otoimmün hastalıklar ekarte edildikten sonra Yamaguchi kriterlerine göre tanı konulur. Tedavisi çok iyi belirlenmemiş olup; steroidler, sistemik belirtilerin ve ateşin kontrolü için son derece etkilidir. Erişkin başlangıçtı Stili hastalığının spesifik tanı ve tedavisi için yeni araştırmalara ihtiyaç vardır. Biz burada, Stili hastalığı belirlediğimiz 2 vakayı sunmayı ve literatürü gözden geçirmeyi amaçladık.

Bu çalışma, bayanlarda hamileliğin perifer kan lenfositlerinin alfa naftil asetat esteraz (ANAE) ve asit fosfataz (ACP-az) aktiviteleri ile perifer kan lenfosit oranları üzerindeki etkilerinin belirlenmesi amacıyla yapıldı. Ayrıca perifer kan lenfositlerinde mikronükleus (MN) sıklığı ile bazı AgNOR parametreleri de belirlendi. Bayanlar Kontrol; I. trimester; II. trimester ve III. trimester olmak üzere 4 gruba ayrıldılar (n= 10). Perifer kan örneklerinden hazırlanan kan frotilerine ANAE ve ACP-az demonstrasyonu ile modifiye MayGrünwald-Giemza ve AgNOR boyamaları uygulandı. En düşük ANAEpozitif lenfosit oranı II. trimesterde tespit edilirken (%58,2) gruplar arasındaki farklar istatistiksel açıdan önemli bulundu (p<0,05). I. (57,9%) ve III. trimesterde (%57,8) ACP-az pozitif lenfosit oranlarında istatistiksel olarak önemli düşüşler gözlendi. Hamilelik süresince perifer kan lenfosit oranlarında belirgin düşüşler dikkati çekerken (p<0,05) en yüksek null hücre oranı (%11) I. trimesterde tespit edildi. MN sıklığında hamilelik süresince belirgin artışlar gözlendi (p<0,05). AgNOR sayılarında gruplar arasında fark tespit edilmezken; AgNOR alanı/Çekirdek alanı oranının hamilelikle birlikte artarak en yüksek değerine (%10,22) III. trimesterde ulaştığı görüldü (p<0,05). Trimesterler arasında bazı farklar olsa da hamileliğin ANAE- ve ACPaz pozitif perifer kan lenfosit oranları ve perifer kan lenfosit oranı ile MN sıklığı ve bazı AgNOR parametrelerini etkilediği sonucuna varıldı.

Çalışmanın amacı farklı uzaklıklarda ve 1800 ile 900 MHz frekanslardaki cep telefonlarına maruz kalan insan sperm hücrelerinin motilite ve DNA bütünlüğünü değerlendirmektir. Hastalar 20’şer örnekten oluşan 2 ana gruba ayrılmışlardır ve 15 dk boyunca 900 ve 1800 MHz yayılımı olan aktif radyasyona maruz bırakılmışlardır. Her grup kendi içerisinde; Kontrol Grubu, 2,5 cm ve 10 cm olmak üzere 3 alt gruba ayrılmıştır. Ayrıca sperm motilitesi (WHO 2010 Kriteri) ve DNA bütünlüğü (Acridine Orange Boyama) bakımından değerlendirilmiştir. 2,5 ve 10 cm uzaklıktan radyasyona maruz kalan gruplarda motilite parametresi (Class A+B), hem 900 hem de 1800 MHz’lik frekanslarda istatistiksel olarak farklılık göstermemiştir (p>0,05). Fakat DNA bütünlüğü bakımından karşılaştırıldığında gruplararasında mesafe ile ters ilişkili olarak istatistiksel bakımdan anlamlı bir farklılık vardır (p<0,05). Çalışmamız radyasyon kaynağından uzaklık azaldıkça DNA bütünlüğündeki hasarın artacağını göstermektedir ve güvenlik için cep telefonlarının vücuttan uzak mesafede konumlandırılması önerilmektedir.

Histolojik olarak Hodgkin dışı lenfoma (HDL) olduğu ispatlanmış 30 olgunun lenf bezlerinin ince iğne aspirasyonu örneklerinde, C-494 antikoru kullanarak immunositokimyasal bir test yöntemiyle, P glikoprotein (Pgp) ekspres- yonunu tanıdı ve üç kür kemoterapi sonrasında inceledik. Pgp ekspresyonu tamda; evde l-ll'deki iki hastanın birinde, evre lll-IV'deki sekiz hastanın üçünde saptandı. Hastalık evresi, B semptomlarının varlığı, tedaviye cevap oranı ve toplam sağkalım süresi, Pgp negatif ve Pgp pozitif hasta grupları arasında anlamlı bir fark göstermedi. Sonuç olarak Pgp ekspresyonunun, olası ilaç direncinin diğer çok etmenli mekanizmalar nedini ile, HDL'da kemoterapiye olan direnci tek başına açıklayamayacağnı ileri sürmekteyiz.

Amyand fıtığı; inguinal fıtık kesesi içerisinde apendiks vermiformisin bulunması durumu olarak tanımlanmaktadır. Amyand fıtığı insidansı, tüm inguinal fıtık olguları içerisinde yaklaşık %1 oranındadır. Fıtık kesesi içerisindeki apendiksin enflame olup olmamasına göre tedavi yaklaşımı değişmektedir. Biz de, bir olgu nedeniyle, nadir görülen ve tedavi yaklaşımı açısından tartışmaların devam ettiği Amyand fıtığı olgumuzu paylaşmayı amaçladık. Sağ inguinal herni ameliyatı sırasında Amyand fıtığı saptanan hastanın tedavisi ve sonucu değerlendirildi. Yirmi bir yaşındaki erkek hasta, yaklaşık 1 yıldır mevcut olan sağ kasıkta ağrı ve şişlik yakınmasıyla genel cerrahi polikliniğine müracat etti. Hasta sağ inguinal herni tanısıyla elektif olarak ameliyata alındı. İntraoperatif eksplorasyonda Amyand fıtığı saptandı ve aynı kesiden apendektomi ile birlikte polipropilen yama kullanılarak fıtık tamiri yapıldı. Hastanın postoperatif dönemi sorunsuz seyretti ve 3. gün taburcu edildi. Amyand fıtığı özellikle değişik tedavi modalitelerinin olduğu; tedavisi konusunda fikir birliğinin tam olarak sağlanamadığı ve genellikle intraoperatif tanı konulabilen olgulardır. Bu olgularda, uygun tedavi yaklaşımına, cerrahın intraoperatif bulgularına göre karar verilmelidir.

Ventriküler septal defektlerin (VSD) tamirinden sonra cerrahi sonuçlarımız bildirildi. Kliniğimizde 2001 – 2009 yılları arasında 92 hasta VSD tanısıyla operasyona alındı. 27 (% 29.3) hastada pulmoner hipertansiyon, 10 (% 10.8) hastada patent ductus arteriozus, 7 (% 7.6) hastada Down sendromu , 5 (% 5.4) hastada ise aort yetmezliği mevcuttu. Kardiyak tamirlerde defekt tek tek sütürler kullanılarak Dacron yama ile kapatıldı. Cerrahiden sonra erken mortalite 5 (% 5.4) hastada gelişti. 65 hastada ortalama 6.1 yıl süreyle asemptomatik olarak takip edildiler. Rezidü VSD 3 hastada görüldü ve 1 hastaya tekrar cerrahi gereksinim oluştu. Komplet atrioventriküler blok görülmedi. Triküspit ve aort kapaktaki 1˚- 2˚ yetmezlikler takibe alındı. Orta Anadolu’da yeni bir merkez olarak, VSD operasyonlarını daha düşük mortalite ve morbidite ile gerçekleştirmeyi ümit ediyoruz.

Cerrahi ve anestezinin endokrin fonksiyona etkileri iyi bilinmektedir. Ancak propofol anestezisinin tiroid fonksiyonuna etkilerini içeren detaylı bir çalışmaya rastlayamadık. Amacımız propopofol anestezisinin tiroid hormonları üzerine etkilerini araştırarak, isofluran anestezisi ile karşılaştırmaktır. ASA l-ll sınıfı, ötiroid, başka endokrin bozukluğu olmayan 30 olguda çalışma gerçekleştirildi. Rutin premedikasyon uygulanan olgularda indüksiyon 1. grupta (n=15) İ.V. 0.05 mg fentanil, 5-7 mg/kg tiyopental, II. grupta (n=15) İ.V. 0.05mg fentanil, 2 mg/kg propofol ile yapıldı*. 1 mg/kg süksinilkolin ile entübe edilen olgularda 1. grupta % 1-1.5 isofluran, II. grupta 6-10 mg/kg/saat propofol ve %50 02 + % 50 N2O ile anestezi idamesi uygulandı. Kas gevşemesi atrakuryum ile sağlandı. Serum TSH, T3, T4 ( Total, Serbest) düzeylerini saptamak için kan örnekleri indüksiyon öncesi ( kontrol) , sonrası, intraoperatif 1 .saat postoperatif 2. ve 24. saatlerde alındı. Kemilüminesans yöntemi ile elde edilen veriler student's t ile istatistiksel olarak değerlendirildi. p<0.05 Anlamlı kabul edildi. (p< 0.01) (p< 0.05). Gruplar arası karşılaştırmada 1. Gruptaki bu düşme anlamlı. Her iki grupta TSH serum düzeyleri değişmedi. Grup 1'deki postoperatif 24. saatteki T T3, FT3 serum düzeylerindeki düşme anlamlı idi (p< 0.05). TT4 serum düzeylerinde 1. grupta intraoperatif 1. saatte anlamlı yükselme oldu( p< 0.05). Gruplararası fark analizinde bir anlamlılık yoktu. F T4 serum düzeylerinde 1. grupta intraoperatif l.saat ve postoperatif 2. saatte anlamlı yükselme ( p < 0.01) (p< 0.05) tespit edildi. Gruplar arası karşılaştırmada FT41eki bu yükselmeler anlamlı bulundu (p<0.01) (p<0.05). Sonuç olarak,propofolun hipertiroidi hastalar güvenle kullanılabilecek, isoflurana iyi bir alternatif ajan olduğu kanısına varıldı.

Alüminyum, yeryüzünde bulunan en yaygın metal ve üçüncü yaygın elementtir (1). Yerkabuğunun %5 ilâ %8 kadarını oluşturur ve her yerde bulunur (2,3). Tabiatta bileşikler halinde bulunan alüminyum metalinin, boksit cevherinden elde edilmesi uzun ve karmaşık işlemler sonucunda gerçekleşir. Bu zorluklara karşılık, teknik özelliklerinin üstünlüğü sebebiyle, alüminyum giderek daha çok kullanılmaktadır. Yüzyılımızın başlarında 7 bin ton dolaylarında olan dünya alüminyum üretimi bugün 20 milyon tona yaklaşmıştır. Alüminyum, demirden sonra en çok kullanılan metaldir. Alüminyum, başka metallerin bir arada, ya da ayrı ayrı sağlayamadığı özelliklere sahiptir. Yüksek dayanım/ağırlık oranı, mükemmel korozyon direnci, iyi elektrik ve ısı iletkenliği, şekillendirilebilme ve işleme kolaylığı bu metalin özelliklerinden birkaçıdır(4).